Voor een moderne mens is de verdeling van tijd in seconden, minuten en uren, maar ook in dagen, maanden, jaren een vanzelfsprekendheid. En aan het begin van zijn ontwikkeling beheerste de mensheid het concept van tijd op verschillende manieren en bedacht manieren om het te meten. Dus wie heeft de timing uitgevonden?
Wat is tijd?
Natuurkundigen hebben een schokkende ontdekking gedaan - in de natuur bestaat tijd niet en heeft ook nooit bestaan! In de natuur vinden alleen processen plaats, deze kunnen periodiek of niet-periodiek zijn. Het concept van "tijd" is door mensen uitgevonden voor hun eigen gemak. Tijd is een maat voor de afstand tussen twee gebeurtenissen.
Wie heeft het eerste horloge uitgevonden?
De mens heeft vele manieren uitgevonden om tijd te meten. Eerst werd de tijd bij zonsopgang en zonsondergang gemeten. Een toename of afname van de schaduw die van verschillende objecten valt - stenen, bomen, hielp een persoon om zich op de een of andere manier in de tijd te oriënteren. De tijd werd ook bepaald door de sterren ('s nachts, op verschillende tijdstippen, zijn verschillende sterren zichtbaar).
De oude Egyptenaren verdeelden de nacht in twaalf intervallen. Elke kloof begon met de opkomst van een van de twaalf specifieke sterren. De Egyptenaren verdeelden de dag in hetzelfde aantal intervallen. Onze dagindeling in 24 uur is hierop gebaseerd.
Later creëerden de Egyptenaren een schaduwklok (we noemen het een zonnewijzer). Het is een eenvoudige houten stok met merktekens. De schaduwklok werd de eerste menselijke uitvinding die ontworpen was om tijd te meten. Natuurlijk kon de zonnewijzer op een bewolkte dag en 's nachts de tijd niet aflezen. Een van de oudste geschreven documenten dateert uit 732 voor Christus. over de zonnewijzer is de Bijbel (het twintigste hoofdstuk van het Boek der Koningen). Het vermeldt de obeliskklok van koning Achaz. Een zonnewijzer uit de 13e en 15e eeuw ontdekt tijdens opgravingen. v. Chr. geven aan dat de zonnewijzer in werkelijkheid veel eerder verscheen dan het schrift suggereert.
De oude Egyptenaren creëerden ook een waterklok. Ze maten de tijdsduur waarin de vloeistof van het ene vat naar het andere stroomt.
De zandloper verscheen in de 8e eeuw. Het zijn twee gelaste kolven. Het zand dat in een van de kolven wordt gegoten, wordt gedurende een bepaalde tijd, bijvoorbeeld een uur, door de smalle hals van de andere kolf gegoten. Daarna wordt de klok omgedraaid. De zandloper is goedkoop, betrouwbaar, dus hij is nog steeds niet uit ons leven verdwenen.
Mechanische klokken verschenen in Europa in de jaren 1300, ze werkten met schalen en veren. Ze hadden geen handen en de oproep betekende het verstrijken van een uur.
In moderne elektronische en kwartshorloges worden trillingen van kwartskristallen gebruikt.
De atomaire balans is de maatstaf. Ze meten de overgangstijd van een atoom van een negatieve naar een positieve energietoestand en terug.
