Elke moderne modekenner is bekend met jeans. Deze dikke katoenen broek is zeer comfortabel en praktisch en daarom populair bij mannen en vrouwen van alle leeftijden. Een paar eeuwen geleden droegen Italiaanse zeelieden soortgelijke broeken van dik canvas. Maar de Amerikaanse industrieel Levi Strauss wordt beschouwd als de uitvinder van de moderne jeans.
Uit de geschiedenis van jeans
Modehistorici hebben vastgesteld dat de eerste broeken van canvas werden gedragen door Italiaanse zeelieden. Dit materiaal was heel gebruikelijk, was niet duur en de producten die ervan werden gemaakt, onderscheidden zich door slijtvastheid. Vervolgens werden deze broeken "genen" genoemd. Er wordt aangenomen dat dit woord afkomstig is van de naam van de stad Genua, gelegen in Italië en beroemd om zijn canvas.
Aan het einde van de 18e eeuw verscheen in Frankrijk een boek met voorbeelden van textielproducten, waarin broeken worden beschreven die op jeans lijken.
In het midden van de 19e eeuw arriveerde de Belgische Leiba Strauss in Amerika, die de matrozen onmiddellijk Levi Strauss doopten (in het Engels klinkt deze naam als Levi Strauss). De zoon van een arme kleermaker had heel weinig bezittingen bij zich, waaronder een stevige rol canvasdoek, waarvan hij, bij zijn aankomst op Amerikaanse bodem, tenten begon te naaien voor goudzoekers om op de een of andere manier zichzelf te voeden.
Eens een goudzoeker die hij kende, klaagde bij Strauss dat als hij een goede broek had, hij het zonder tent kon doen, gewoon onder een boom slapen. De ondernemende Strauss herinnerde zich de kleermakersvaardigheden die zijn vader hem had doorgegeven, en al snel naaide hij stevige broeken van canvas, die hij onmiddellijk voor iets meer dan een dollar aan de goudzoeker verkocht.
Het product was een succes, dus al snel had Strauss nieuwe klanten.
Jeans: eenvoud, comfort en functionaliteit
In 1853 richtte een succesvolle kleermaker zijn eigen werkplaats op in de stad San Francisco, waar hij broeken begon te naaien voor goudzoekers en andere arbeiders. Strauss bezocht persoonlijk goudzoekersdorpen, peilde naar de wensen van toekomstige klanten en verbeterde zijn producten. De arbeiders waren tevreden over de manier waarop Strauss de orders uitvoerde.
Al snel werd de broek voorzien van riemlussen en ruime voor- en achterzakken. Voor meer stevigheid heeft Strauss alle naden dubbel gemaakt. Een paar jaar later werden de naadverbindingen op de zakken verstevigd met metalen klinknagels. Nadat hij in 1873 een nieuw type werkkleding had gepatenteerd, begon Strauss een geschikter materiaal voor zijn producten te selecteren. De keuze viel op een dichte katoenen stof met een diagonaal weefsel. Dit is hoe moderne jeans eruitzag.
Toen het aantal mensen dat rijk wilde worden in goudmijnen afnam, gingen jeans naar de algemene bevolking en werden alledaagse kleding voor de meest gewone mensen. Interessant is dat tijdens de Tweede Wereldoorlog praktische en duurzame jeans in het Amerikaanse leger werden gebruikt. Ze werden gedragen door degenen die direct deelnamen aan vijandelijkheden.
