Overtrekpapier is een transparant papier dat veel wordt gebruikt in de USSR voor het kopiëren van verschillende tekeningen, tekeningen en diagrammen. Met de verspreiding van computertechnologie heeft het zijn vroegere populariteit verloren, maar toch wordt dit dunne papier nog steeds gebruikt.
Oorsprong verhaal
Het woord "calqueerpapier" wordt uit het Frans vertaald als "stencil", "kopie". Volgens gezaghebbende bronnen is de exacte naam van de uitvinder niet met zekerheid bekend. Dit type papier ontstond in de 17e eeuw in Duitsland, in verband met de behoeften van architecten, tekenaars, ingenieurs die een bepaalde tekening of diagram moesten kopiëren. Er wordt aangenomen dat het eerste moderne overtrekpapier is uitgevonden door civiel ingenieurs, vanwege de toenemende behoefte om complexe elementen van tekeningen nauwkeurig te kopiëren.
Het kopiëren gebeurde op de gebruikelijke manier "onder een sjabloon", calqueerpapier werd over het origineel gelegd en er werd een contour omlijnd die onder het transparante oppervlak zichtbaar was. Deze methode van kopiëren is stevig verankerd in de activiteiten van specialisten van verschillende beroepen en wordt soms zelfs nu nog gebruikt.
Het allereerste "calqueerpapier" werd als volgt gemaakt door middeleeuwse ambachtslieden: gewoon papier werd geïmpregneerd met zwakke alcohol, kerosine of terpentijn. Het werd dus transparanter in vergelijking met de oorspronkelijke staat. Maar deze methode veroorzaakte verschillende ongemakken: het papier liet vlekken achter, het was problematisch om er iets op te tekenen, enz., daarom was er behoefte aan het overtrekpapier dat nu bekend is.
In Rusland werd in 1816 de eerste industriële productie van calqueerpapier opgericht in Peterhof in de eerste staatspapierfabriek. In de loop van de tijd werd de vervaardiging van calqueerpapier beheerst door andere ondernemingen.
Kwalitatieve kenmerken van papier overtrekpapier
Modern overtrekpapier kan worden gemaakt van gebleekte sulfaatcellulose met toevoeging van houtpulp en halfmassa katoen met een lijm, of van kant-en-klaar pergamijn. De belangrijkste kenmerken zijn dichtheid en dikte. Om de transparantie van het calqueerpapier te bereiken, wordt een van de twee methoden gebruikt: kalanderen (door speciale roterende assen gaan) of de mate van slijpen verhogen. De laatste methode is het meest effectief, omdat het het papier steviger maakt, maar ook duurder. Het is mogelijk om deze twee methoden te combineren in één productielijn.
Soorten papier overtrekpapier in de USSR
Mat overtrekpapier zonder glanzende zijde, bedoeld om met potlood te tekenen en te kopiëren, is gemaakt van ongekalandreerd papier. Overtrekpapier met een glanzende zijde werd geproduceerd in twee soorten: inkt en lavsan. Inkt overtrekpapier onderscheidde zich door zijn subtiliteit en werd gemaakt op papierbasis. Lavsan overtrekpapier had een transparante filmbasis aan de glanzende zijde.
Overtrekpapier zonder glans, gemaakt in de USSR, had zulke schurende eigenschappen dat het soms werd gebruikt als geïmproviseerd schuurmateriaal voor koper, messing en soms zelfs staal en glas. Zo werden bijvoorbeeld fabriekskalligrafiepennen vaak gebruikt om de gewenste soepelheid van het glijden te bereiken. Ook werden met behulp van mat overtrekpapier de rondingen van de buitenste hoeken van de pen gepolijst, waardoor er krassen op het papier kwamen.
Nu overtrekpapier aanbrengen
Modern calqueerpapier wordt zowel gebruikt voor het tekenen met potlood en inkt als voor digitaal printen op plotters, printers en plotters. Het is gemaakt in overeenstemming met de normen en vereisten van GOST. Ook wordt papier overtrekpapier soms gebruikt in de voedingsindustrie als dempingsmateriaal of in de kledingindustrie bij de vervaardiging van stencils, patronen, enz.
