Om het concept van "spraakcommunicatie" te definiëren, is het noodzakelijk om twee belangrijke punten te begrijpen: wat is het doel van spraakcommunicatie en waarop is het gebaseerd. Dit zal u helpen het belang van dit soort communicatie in het moderne leven te begrijpen.
Het doel van spraakcommunicatie
De dichtstbijzijnde betekenis van het woord "communicatie" is communicatie. Het belangrijkste communicatiemiddel tussen mensen is het gebruik van taal. Het fungeert als een instrument van kennis en een instrument van denken. Hierdoor is communicatie het belangrijkste mechanisme voor de vorming van iemands persoonlijkheid en een middel om de persoonlijkheid van de omringende samenleving te beïnvloeden. Het belangrijkste doel van spraakcommunicatie is echter de uitwisseling van verschillende soorten informatie. Het is duidelijk dat dit doel niet alleen met behulp van taal kan worden bereikt. Sinds de oudheid heeft de samenleving aanvullende middelen gebruikt voor het verzenden van informatie en communicatie. Sommigen van hen bestaan nog steeds.
Een voorbeeld is de inheemse bevolking van Afrika. Ze gebruiken drumsignalen, fluittonen, belsignalen, enzovoort. Dit maakt deel uit van verbale communicatie, omdat het bijdraagt aan het bereiken van het hoofddoel, namelijk de uitwisseling van informatie. In het Oosten gebruiken ze hiervoor de "taal van bloemen". Het wordt gebruikt wanneer informatie niet in woorden kan worden uitgedrukt. Een roos is bijvoorbeeld een symbool van liefde, een aster is een symbool van verdriet, enzovoort.
Waar is spraakcommunicatie op gebaseerd?
Verbale communicatie is gebaseerd op drie belangrijke factoren: verbaal gedrag, verbale communicatie en spraakhandeling. Hiervan is de term "spraakcommunicatie" synoniem met de term "spraakcommunicatie". Beide concepten betekenen een tweerichtingsproces, evenals de interactie van mensen in het communicatieproces.
De term "spraakgedrag" weerspiegelt de eenzijdigheid van het proces. Het bevat kenmerken en eigenschappen die spraakreacties karakteriseren en de spraak zelf van een van de deelnemers aan de situatie, dat wil zeggen de geadresseerde of de geadresseerde. Deze term kan worden gebruikt om spreken in een vergadering en in andere situaties te beschrijven. Het zal echter niet helpen om de dialoog te analyseren, omdat het in dit geval niet alleen nodig is om het spraakgedrag te onthullen, maar ook de mechanismen van wederzijdse spraakacties. Geconcludeerd kan worden dat verbale communicatie alleen verbaal gedrag omvat.
Een taalhandeling is een concept dat specifieke taalhandelingen aanduidt van een persoon die spreekt in het kader van een communicatieve situatie. Men kan zich de situatie tussen de verkoper en de koper op de markt voorstellen. Hun dialoog, gebaseerd op de aankoop van een product, omvat verschillende taalhandelingen: een verzoek om informatie, een bericht, een verzoek, enzovoort.
Het is duidelijk dat het proces van verbale communicatie vaak gepaard gaat met het gebruik van taalmiddelen, de grammatica en woordenschat. Voor een succesvolle uitwisseling van informatie is het echter belangrijk om de voorwaarden te kennen waaronder bepaalde taaleenheden en uitdrukkingen worden gebruikt.
Spraakcommunicatie is dus een breed concept dat verschillende methoden voor informatie-uitwisseling omvat, die de ontwikkeling van zowel de samenleving als geheel als elke persoon afzonderlijk mogelijk maken.
