Branden zijn lange tijd een van de grootste rampen van de mensheid geweest. Het is nu mogelijk geworden om het grootste deel van het onroerend goed te behouden in geval van brand, en honderden, zelfs tientallen jaren geleden betekende een brand het onvermijdelijke verlies van niet alleen dingen, maar ook het huis. Brandblussers, zo'n driehonderd jaar geleden uitgevonden, helpen op veel manieren een brand te voorkomen.
Fusches brandblusser
In 2014 is het 280 jaar geleden dat de eerste brandblusser werd uitgevonden. De Duitse arts M. Fushes wordt officieel beschouwd als de maker ervan. De eerste brandblusser was een glazen pot gevuld met pekel. Deze blikken moesten in het vuur worden gegooid.
Maar sommige records geven aan dat de eerste brandblussers helemaal geen glazen potten waren, maar houten vaten met water en een lading buskruit. Ook deze vaten werden in het vuur gerold. Onder invloed van het vuur explodeerde de porositeit en het water spatte eruit en doofde het vuur eromheen. Deze vaten werden enkele eeuwen vóór 1734 uitgevonden, toen de uitvinding van Fouches de wereld zag.
In tegenstelling tot zijn voorgangers was Fouches een ondernemend man. Hij lanceerde een uitgebreide reclamecampagne waarin tijdschriften afbeeldingen printten van gelukkige gezinnen die blikjes oplossing in het vuur gooiden. Deze afbeeldingen werden tot aan de Eerste Wereldoorlog gedrukt.
Brandblusser Menby
Elke uitvinding die het daglicht heeft gezien, zal zeker verbeterd en gemoderniseerd worden. De brandblusser was geen uitzondering. De eerste automatische brandblusser werd in 1816 gemaakt door de Britse uitvinder George Menby.
Deze brandblusser was een metalen cilinder van 0,6 m hoog, met daarin 24 liter water. Onder invloed van perslucht vloog er water uit de bel.
Andere brandblussers
In 1846 stelde de ingenieur Kuhn voor om dozen gevuld met een mengsel van zwavel, salpeter en steenkool als brandblusser te gebruiken. Toen het in een vuur terechtkwam, verbrandde dit mengsel, waarbij gassen vrijkwamen die het vuur doofden.
In 1898 NB Chefal in het Russische rijk creëerde ook een brandblusser op basis van een brandblusmengsel bestaande uit natriumbicarbonaat, aluin en ammoniumsulfaat. Toen ze het vuur raakten, explodeerden deze blussers, Pozharogas genaamd. Dergelijke apparaten wogen 4, 6 of 8 kg.
Na 1904 stelde de wetenschapper Laurent voor om blusschuim te gebruiken in plaats van water, wat leidde tot de opkomst van waterschuimblussers.
Een jaar later bedacht de Russische uitvinder Alexander Lavrentyev het eerste chemische brandblusapparaat. Er werd schuim uit de brandblusser gepompt, wat een uitstekend middel was om open vuur te doven. Het schuim is ontstaan door een chemische reactie tussen zure en alkalische oplossingen.
Op basis van deze uitvindingen worden moderne brandblussers gemaakt - klein, lichtgewicht en gemakkelijk te gebruiken.
