Je kunt je voorstellen wat voor soort verwarring er zou heersen op stadsstraten en moderne snelwegen als het verkeer van voertuigen niet aan bepaalde regels was onderworpen. Er bestonden echter niet altijd beperkende eisen voor vervoerders. De eerste pogingen om de beweging in de straten van steden op de een of andere manier te stroomlijnen, dateren uit de 1e eeuw voor Christus.
Lang voordat de auto verschijnt
Een van de eersten die de orde in de steden probeerde te herstellen was Gaius Julius Caesar. Als een oude Romeinse heerser vaardigde Caesar in de laatste jaren van zijn regering een decreet uit volgens welke eenrichtingsverkeer in de straten van Rome werd ingevoerd. Particuliere strijdwagens en karren werden verboden van zonsopgang tot bijna zonsondergang. De gasten van de stad werden gedwongen hun transport buiten Rome te verlaten en te voet verder te gaan. De naleving van deze eis werd gecontroleerd door een speciale toezichthoudende dienst.
Vertegenwoordigers van de Romeinse "weginspectie" hadden het recht om geschillen en conflicten te beslechten die vaak ontstonden tussen de eigenaren van karren.
Tijdens de middeleeuwen werd het verkeer in de steden levendiger. Zelfs eenvoudige paardenkoetsen die door de smalle straten van steden reden, kwamen vaak met elkaar in botsing. Middeleeuwse heersers voerden bij hun decreten bepaalde regels in voor paard- en voetburgers. Er werden beperkingen ingevoerd op de bewegingssnelheid en de volgorde van reizen werd bepaald. Er waren ook sancties die streng werden toegepast op overtreders. Deze regels waren echter alleen van toepassing op individuele plaatsen en waren niet universeel.
Nieuwe tijd - nieuwe oplossingen
De verkeersregels, zoals iedereen ze tegenwoordig gebruikt, ontstonden pas aan het einde van de 19e eeuw in Engeland. In 1868 werd een mechanische semafoor geïnstalleerd op een van de pleinen van Londen, inclusief een kleurenschijf. De semafoor kon alleen handmatig worden bediend. De vleugels waren zo opgesteld dat ze twee posities konden innemen. Als de vleugel horizontaal was, was beweging verboden. De neergelaten vleugel maakte het mogelijk om te bewegen, maar met de grootste voorzichtigheid.
Dit prototype van het moderne verkeerslicht was verre van perfect. Het ontwerp van het apparaat was niet succesvol. Alleen al het geratel van de ketting die de semafoor in beweging zette, was zo verschrikkelijk dat de paarden er bang van wegsprongen. Bovendien explodeerde de semafoor na een tijdje eenvoudig om een onbekende reden, waarbij een nabijgelegen bewaker van de orde gewond raakte.
De eerste verkeersborden zijn misschien wel speciale borden te noemen, die de bewegingsrichting en de afstand tot een bepaald punt aangeven.
Hoe moderne verkeersregels zijn gemaakt
In 1909 werd in Parijs een conferentie gehouden, waarop werd besloten uniforme verkeersregels voor Europa in te voeren. Dit evenement werd mogelijk gemaakt door een sterke toename van het aantal motorvoertuigen, een toename van de verkeersintensiteit en de voertuigsnelheid. Het op het internationale forum aangenomen Wegenverkeersverdrag heeft een aantal verkeersborden ingevoerd.
De eerste uniforme borden gaven een oneffen of bochtige weg aan, evenals een spoorwegovergang en een zebrapad.
In de daaropvolgende decennia zijn de verkeersregels aanzienlijk verrijkt en aangevuld met nieuwe bepalingen. Het belangrijkste doel van de ontwikkelaars van de regels was om uniformiteit te creëren en de veiligheid voor alle weggebruikers te waarborgen. Gaandeweg kwamen die verkeersregels, die tegenwoordig elke bekwame bestuurder en voetganger kent.
