Dobbelstenen zijn al sinds de oudheid bekend. Gedurende vele eeuwen zijn ze gebruikt als een attribuut van gok- en magische rituelen. Ze hebben honderden aanpassingen overleefd en zijn in de moderne tijd gekomen in de vorm van plastic kubussen met gebeitelde randen.
Aanvankelijk werden de kubussen "botten" genoemd en dit was uitsluitend te wijten aan het fabricagemateriaal. Voor rituele doeleinden werden kubussen gemaakt van zachte metalen, maar vaker van menselijke botten. Met de komst van monotheïstische religies en de afwijzing van offerculten stierf de traditie van het gooien van de dobbelstenen op het altaar.
bot materiaal
Wildblokjes werden gemaakt van dierlijke botten, het sterkste en meest duurzame materiaal. Kubussen gemaakt van hout snel verslechterd, versleten, gebarsten. Meestal werden de botten van lam gebruikt, de zogenaamde "grootmoeders", die het gewricht van het been van het dier boven de hoef voorstelden. Dergelijke attributen dienden vaak als een symbool van welvaart in huis, terwijl de armen verschillende materialen gebruikten om botten te maken, tot perzik- of pruimenpitten.
In latere tijden werden dobbelstenen gemaakt van slagtanden van olifanten en rijke mensen konden zich botten veroorloven van halfedelstenen - onyx, agaat of barnsteen.
Met de komst van plastic werden er kubussen van gemaakt. Het materiaal is goedkoop en zeer duurzaam, wat belangrijk is, gezien het aantal keren dat een kubus, opgeworpen, op een hard oppervlak valt.
Lange tijd worden kubussen niet alleen gebruikt om te gokken, ze worden ook heel vaak gebruikt in bordspellen voor kinderen. Afhankelijk van de combinatie van stippen aan de zijkanten van de dobbelstenen, bewegen de stukken op het speelveld.
Speel als een ritueel
In het oude Rome bereikte de opwinding van dobbelstenen zulke proporties dat de autoriteiten een decreet uitvaardigden dat dobbelstenen verbood. De inquisitie, die demonische verleiding in de botten zag, speelde ook zijn rol. Pas in 1396 werd het verbod opgeheven.
Onder de Slaven werd het dobbelspel een spel met krukken of geiten genoemd. De essentie van het spel was dat de spelers het erover eens waren welke kanten van de dobbelstenen als winnend moesten worden beschouwd. Daarna werden de dobbelstenen op de tafel gegooid en de winnaar was degene die de combinatie van kleuren op de randen van de dobbelstenen had geraden. Het feit is dat in Rusland de randen van de botten zwart en rood waren geverfd. Er kan een andere combinatie zijn.
Veel later begonnen er markeringen te worden aangebracht op de vlakken van de kubus, die inkepingen zijn in de vorm van één, twee, drie, vier, vijf of zes punten op het vlak van één vlak. Voor thuisspellen worden kubussen industrieel ingekocht. Ze zijn meestal zwart van kleur met witte gestippelde markeringen.
Alleen handgemaakte kubussen zijn toegestaan in gokhuizen. Ze moeten hetzelfde gewicht hebben, exacte randen, de toegestane fabricagefout is niet meer dan 0,013 mm. Deze nauwkeurigheid speelt een grote rol bij het landen van de dobbelstenen, wat de kans op winnen betekent. Voor elk spel moet de dealer nieuwe kubussen krijgen en deze aan de spelers laten zien. Bij de minste twijfel over de kwaliteit van de fabricage van de kubussen worden ze vervangen.
