Tot 2012 stond de hoogste televisietoren ter wereld in het administratieve centrum van de Chinese provincie Guangdong, de stad Guangzhou. In 2012 werd echter de bouw van een nieuwe tv-toren in Tokio voltooid, die vierentwintig meter hoger bleek te zijn dan de toren uit Guangzhou.
De bouw van de tv-toren in Guangzhou, die vóór de bouw van de nieuwe toren in Tokio de hoogste ter wereld was, viel samen met de Aziatische Spelen van 2010. Onder de projecten die voor de prijsvraag waren ingediend, bevond zich met name een constructie waarvan het oppervlak, volgens het plan van de auteurs, was bedekt met zonnepanelen, die de toren van elektriciteit moesten voorzien. De winnaars van de prijsvraag waren Nederlandse architecten, volgens wiens project in Guangzhou een opengewerkte constructie met een hoogte van zeshonderdtien meter verscheen. Als je goed naar de foto's van deze toren kijkt, zul je merken dat de doorschijnende lagerschaal lijkt op de constructie van de beroemde Shukhov-toren. Dit is geen toevallig toeval, aangezien bij het maken van de structuur van deze schaal, samengesteld uit metalen buizen, de ontwerpen van de Russische ingenieur en architect V. G. Shukhov, een combinatie van kracht en lichtheid.
Binnen in de toren bevindt zich naast apparatuur voor het uitzenden van televisie- en radiosignalen, een winkelcentrum, een observatiedek, een ondergrondse parkeerplaats, een bioscoop en een speelkamer. Er zijn zes liften in het gebouw, dankzij de transparante deuren waarvan bezoekers tijdens de beklimming de structuur van de torenschil kunnen bewonderen. Een wenteltrap die rond de toren leidt, begint vanaf een hoogte van honderdtachtig meter. Op het niveau van vierhonderddertig meter is er een observatiedek en dertig meter hoger is er een soort reuzenrad, waarvan de gesloten hutten langs de omtrek van het bovenste deel van het gebouw bewegen.
In 2012 werd in Tokio een toren voltooid die de tv-toren van Guangzhou inhaalde. Het gebouw met een hoogte van zeshonderd vierendertig meter kreeg de naam "Tokyo Skytree". De constructie van deze structuur, die een nieuw herkenningspunt van de stad is geworden, werd veroorzaakt door noodzaak: de oude tv-toren van Tokyo, gebouwd in 1958, werd verduisterd door wolkenkrabbers, die de werking van de erop geïnstalleerde uitzendapparatuur begonnen te beïnvloeden. In 2008 is begonnen met de bouw van een nieuwe toren met een betonnen kern en een stalen en glazen schil. Zoals u weet, ligt de stad Tokio in een gebied met een vrij hoge seismische activiteit. Bij de bouw van de "Hemelse Boom" is gebruik gemaakt van een afschrijvingssysteem, deels geleend van de oude meesters die de pagodes hebben gebouwd. De technologie, die door de eeuwen heen is bewezen, zou het nieuwe oriëntatiepunt van Tokio moeten redden van aardbevingen.
De basis van de toren bevindt zich waar het water van twee rivieren samenvloeit en in het plan is een regelmatige driehoek. De steunen die uit de basis groeien, worden qua vorm vergeleken met gebogen samoerai-zwaarden. De toren heeft twee uitkijkplatforms, waarvan één op driehonderdvijftig meter hoogte en de tweede honderd meter hoger. Naast digitale tv-signaleringsapparatuur heeft het gebouw winkels, een oceanarium en een theater.
