Het moderne Istanbul is de grootste Turkse stad, beroemd om zijn culturele bezienswaardigheden. De stad ligt aan beide zijden van de Bosporus, op twee continenten tegelijk. In de loop van zijn eeuwenoude geschiedenis is Istanbul, voorheen Constantinopel genoemd, herhaaldelijk het centrum van wereldgebeurtenissen geworden.
De hoogtijdagen van Constantinopel
De eerste nederzettingen die door archeologen op het grondgebied van Istanbul zijn ontdekt, dateren uit de Neolithische tijd. Verschillende millennia gingen voorbij en al in de 7e eeuw voor Christus verschenen hier kolonisten, die werden aangetrokken door de geografische ligging van dit gebied, handig vanuit het oogpunt van handel. Zo is de stad Byzantium ontstaan, die eeuwenlang werd beschouwd als een van de rijkste en meest welvarende steden ter wereld. Eens stond de stad onder invloed van de Perzische staat, daarna meer dan eens onder de heerschappij van de Griekse stadstaten.
De militaire positie van Byzantium werd versterkt na het verdrag met Rome, gesloten in het midden van de tweede eeuw voor Christus. Al snel werd de stad een deel van de landen van het Romeinse rijk.
De energieke en actieve keizer Constantijn, bijgenaamd de Grote, besloot de hoofdstad van het rijk naar het oosten te verplaatsen. De keuze viel op Byzantium. Grootschalige bouw begon in de stad. In mei 330 riep Constantijn de stad uit tot het "Tweede Rome". In een poging om zijn naam te bestendigen, gaf Constantijn de stad een nieuwe majestueuze naam - Constantinopel. De stad kreeg krachtige vestingmuren, het christendom werd uitgeroepen tot staatsgodsdienst in Constantinopel.
In zeer korte tijd is de gerenoveerde stad meerdere malen gegroeid en uitgebreid. Bekwame ambachtslieden, verzameld uit alle hoeken van het Romeinse Rijk, legden wegen aan, bouwden tempels en stadspleinen. De stad met een half miljoen inwoners groeide geleidelijk uit tot een van de meest invloedrijke culturele en politieke centra van de wereld van die tijd.
Parel van Turkije
Na de dood van Constantijn werd het Romeinse Rijk opgesplitst in twee strijdende delen. Constantinopel werd de hoofdstad van het oostelijke deel - het Byzantijnse rijk. De westelijke regio van de Romeinse staat was niet bestand tegen de rivaliteit met de oostelijke buur en raakte geleidelijk in verval. Het 'Nieuwe Rome' bleef ondertussen aan kracht winnen en floreerde politiek en commercieel.
De helderste periode van de Byzantijnse staat valt in het midden van de VI eeuw.
In de eeuwen die volgden vonden er veel gebeurtenissen plaats in het politieke leven van Oost-Rome. Als resultaat van de Ottomaanse verovering tegen het einde van de 14e eeuw, kreeg de stad uiteindelijk de naam Istanbul en werd het de facto het centrum van de islam en het Ottomaanse rijk. De stad werd geleidelijk opgebouwd met moskeeën en nieuwe paleiscomplexen. De naam "Istanbul" of "Istanbul" is een enigszins vervormde uitdrukking die "vol van de islam" betekent, die het belang van de hoofdstad voor de islamitische religie moest benadrukken.
Nadat Turkije in 1923 tot republiek was uitgeroepen, werd de hoofdstad van het land verplaatst van Istanbul naar Ankara. Maar dit weerhield Istanbul, het voormalige Byzantium en Constantinopel er niet van om actief uit te breiden en te veranderen in een moderne metropool, een wereldhandels- en industrieel centrum.
