Zeep werd voor het eerst gebrouwen in de oudheid. Daarom kunnen wetenschappers alleen hypothesen naar voren brengen over wie de zeep echt heeft gemaakt. Natuurlijk was zeep in de oudheid aanzienlijk anders dan moderne zeep.
zeep geschiedenis
Een van de versies schrijft de ontdekking van zeep toe aan de Galliërs. De Romeinse geleerde Plinius zei in zijn geschriften dat de Galliërs een speciale zalf gebruikten om het haar te reinigen en de huid te genezen. Ze maakten het van spek en beukenhout. Met deze zalf verfden de Galliërs ook hun haar. Volgens deze onderzoeker namen de Gallische stammen in de tweede eeuw na Christus het recept voor zeep van de Romeinen over en voegden er hun eigen ingrediënten aan toe. In het Romeinse rijk werd as gebruikt als zeep, die werd gebrouwen in kokend water met toevoeging van het sap van de zeepkruidplant.
Volgens een andere historische versie behoort de uitvinding van zeep toe aan de oude Romeinen. Uit deze theorie volgt dat na de regen een mengsel van as van vuur en vet van geofferde dieren in de rivier de Tiber terechtkwam. Als gevolg hiervan begon het water te schuimen en werden de kleren die in het water van deze rivier werden gewassen beter schoongemaakt. Om hygiënische redenen begonnen de Romeinen echter pas in 167 na Christus zeep te gebruiken. Zoals de Romeinse arts Galenus schreef, werd zeep toen gemaakt van een oplossing van kalk en as. En het schuim verscheen door de toevoeging van vet. Later verscheen het beroep van zeepmaker.
Deze theorieën werden echter nog steeds weerlegd. Tijdens opgravingen werden Sumerische kleitabletten gevonden. Ze beschreven welsprekend het hele proces van het maken van zeep, de ontdekking en creatie ervan. En aangezien de tabletten dateren uit 2500 voor Christus, betekent dit dat noch de Romeinen, noch de Galliërs de eerste uitvinders van zeep waren.
Zeep werd in de dertiende eeuw opnieuw uitgevonden in Engeland en Frankrijk. Dit was echter een individuele bereiding van zeep voor leden van adellijke families. Deze procedure werd alleen vertrouwd door apothekers. Zij waren het die de uitvinders werden van de spelingzeep. Zwemmen in die tijd werd beschouwd als een verplichte procedure.
De moderne geschiedenis van zeep
Tegenwoordig zijn de heilzame eigenschappen van zeep onmiskenbaar door de geschiedenis zelf. Tegenwoordig zijn consumenten en de samenstellers echter begonnen terug te keren naar oude recepten voor zeep, die alleen met de hand werd gemaakt en uitsluitend natuurlijke ingrediënten gebruikt.
Het zeepmaakproces wordt een mysterieuze procedure. Voor een individuele klant kan zeep gemaakt worden volgens een individueel recept. Het handgemaakte stuk zeep is momenteel een exclusief werk dat natuurlijke basisoliën en essentiële oliën vereist, evenals natuurlijke extracten, om succesvol te zijn.
