De spiegel is tegenwoordig een gewoon huishoudelijk item, maar in zijn bestaansgeschiedenis was het zowel een juweel als een zeldzaamheid, en een magisch "venster" naar de wereld van de andere wereld. De leeftijd van de oudste spiegels gevonden in Turkije is ongeveer 7, 5 duizend jaar, en toen werden ze gemaakt van obsidiaan.
De geschiedenis van de spiegel
Vóór de uitvinding van de eerste spiegel bewonderden mensen hun weerspiegeling in het water. De oude Griekse mythe van Narcissus vertelt over een knappe jonge man die hele dagen naar zijn gezicht in het oppervlak van het meer keek. In die tijd, ongeveer 5000 jaar geleden, konden de rijke inwoners van het oude Griekenland en het oude Rome echter spiegels kopen van gepolijst metaal - staal of brons. Deze accessoires vereisten constant onderhoud en reiniging. hun oppervlak oxideerde voortdurend en werd donkerder, en de kwaliteit van de reflectie was slecht - het was vrij moeilijk om details en kleuren te onderscheiden.
In verschillende landen in verschillende tijdperken werden goud, koper, zilver, tin en bergkristal gebruikt om een reflecterend oppervlak te verkrijgen. Alleen de rijkste mensen konden zich zo'n spiegel veroorloven. Een product dat lijkt op een moderne spiegel werd in 1279 uitgevonden door Franciscaan John Peck, die als eerste probeerde glas te bedekken met de dunste laag lood: gesmolten metaal werd in een glazen kolf gegoten en na stolling werd het in kleinere stukken gebroken. stukken. De aldus verkregen spiegels waren hol.
Even later begonnen spiegels te worden geproduceerd in Venetië. De ambachtslieden verbeterden de methode van John Peckam enigszins en gebruikten aluminiumfolie, kwik en papier bij de productie. De Venetianen bewaakten hun geheim strikt, in 1454 werd zelfs een decreet uitgevaardigd dat de meesters van de spiegelhandel verbood het land te verlaten, en zelfs huurmoordenaars werden gestuurd voor degenen die ongehoorzaam waren. En hoewel zo'n spiegel ook troebel en vervaagd was, bleef het drie eeuwen lang een zeer zeldzaam en duur goed.
In de 17e eeuw wilde koning Lodewijk XIV van Frankrijk een prachtige Spiegelgalerij in Versailles bouwen. De minister van koning Colbert verleidde drie Venetiaanse meesters met geld en beloften en bracht ze naar Frankrijk. Hier werd de technologie voor de productie van spiegels weer veranderd: de Fransen leerden gesmolten glas niet te blazen, maar uit te rollen. Dankzij deze methode konden grote spiegels worden geproduceerd. De gebouwde Spiegelgalerij verrukte mensen van die tijd: alle objecten werden eindeloos weerspiegeld, alles glinsterde en fonkelde. En tegen de 18e eeuw waren spiegels een vertrouwd item geworden voor veel Parijzenaars - de prijzen voor dit accessoire waren dramatisch gedaald.
De Franse productiemethode bleef ongewijzigd tot 1835, toen professor Justus von Liebig uit Duitsland ontdekte dat verzilveren een schoner beeld gaf.
Hoe spiegels het leven van mensen beïnvloedden
Eeuwenlang hebben mensen angst ervaren voor spiegels, die werden beschouwd als de poorten naar de andere wereld. In de Middeleeuwen kon een vrouw beschuldigd worden van hekserij als dit item bij haar in de buurt was. Later werden spiegels actief gebruikt voor waarzeggerij, ook in Rusland.
Met de komst van de mogelijkheid om hun spiegelbeeld te zien, begonnen mensen meer aandacht te besteden aan hun uiterlijk en gedrag. Dankzij de spiegel werd een van de richtingen in de psychologie geboren, reflectie genaamd, d.w.z. - "reflectie".
In een modern interieur heeft de spiegel niet alleen reflecterende functies, hij wordt ook gebruikt om het gevoel van ruimte en licht te versterken. Correct geïnstalleerde spiegels verleggen de grenzen van de kamer, maken het licht en gezellig.
