Collega's op het werk moeten toegewijd zijn aan het persoonlijke leven. Zodat ze het minimum weten, maar genoeg zodat er geen behoefte is om verhalen over u te vertellen, wat gebeurt wanneer werknemers te voorzichtig zijn om hun leven buiten de werkplek te verbergen.
De geheimen van je persoonlijke leven voor de rechtbank van het collectief brengen is niet de beste manier om erkenning te krijgen van collega's. Nogal Het tegenovergestelde. Mensen die constant klagen over het leven, of, omgekeerd, opscheppen over een louche idylle en de prestaties van kinderen, zijn niet favoriet in het team, vooral voor de ogen. Dus, als je niet graag het belangrijkste roddelonderwerp op het werk wilt worden, probeer dan minder geheimen van je persoonlijke leven aan collega's te onthullen. Het belangrijkste is om de maat te kennen in verhalen over jezelf en je leven buiten de werkplek, maar je moet ook niet tot het uiterste gaan.
Extremiteit 1: "gesloten boek"
In veel collectieven zijn er mensen over wie niets bekend is, behalve hun naam en functie. Ze beantwoorden ontwijkend en vaag alle vragen over familie, huis en hobby's. Het lijkt ideaal - hij deelt zijn ervaringen niet met de collectieven en geeft ook geen redenen voor jaloezie, maar dit behoedt hem niet voor het lot van de held van de laatste roddels.
Feit is dat overdreven gesloten mensen letterlijk uit legendes bestaan. Vrouwen worden gecrediteerd met talrijke minnaars, en mannen worden beschuldigd van dronkenschap en andere mannelijke zonden. Dergelijke mythen, en het maakt niet uit dat er maar weinig mensen in geloven, verbeteren de reputatie in het team niet.
Als jij een van degenen bent die niets over zichzelf vertelt aan collega's op het werk, dan is het tijd om de sluier van geheimhouding te openen. Omdat het team meer te weten komt over je burgerlijke staat, muzieksmaak en ook een paar grappige verhalen uit je kindertijd hoort, zul je dat niet doen. Maar roddels zullen snel hun interesse in je verliezen, omdat ze een nieuw slachtoffer voor zichzelf hebben gevonden.
Extremiteit 2: "Ik heb een verhaal te vertellen"
Het maakt niet uit welk onderwerp het kantoor vandaag in de rookruimte bespreekt, een collega die altijd een verhaal te vertellen heeft, zal zich zeker een verhaal herinneren over het onderwerp dat aan de orde is. Letterlijk iedereen kent hem. En na het weekend horen alle collega's een levendig verhaal over zijn uitstapje naar een picknick of viering van de verjaardag van zijn oudoom.
Roddels houden ook van deze mensen. Herken je jezelf in de beschrijving? Gedrag moet dringend worden veranderd. Je moet over jezelf praten, maar alleen zoveel als mensen die geen deel uitmaken van een hechte kring zouden moeten weten. Anders zullen ze, hoeveel ze ook over zichzelf vertellen, achter je rug om nog meer over je praten.
We kunnen stellen dat het delen van levensverhalen met collega's mogelijk is, maar gedoseerd. Anders zul je je reputatie voor een lange tijd moeten herstellen. Bovendien worden vertegenwoordigers van beide soorten uitersten zelden in positie gepromoveerd, het is onwaarschijnlijk dat de leider serieus werk wil toevertrouwen aan zijn ondergeschikten, die regelmatig helden worden van roddels die in het team ronddwalen.
