Socialisatie is het belangrijkste proces dat verband houdt met de assimilatie en reproductie van sociale normen door een persoon. Dit is een veelzijdig proces dat gedurende het hele leven van een persoon voortduurt. Socialisatie is echter van bijzonder belang voor kinderen in de kleuter- en basisschoolleeftijd.
Onlosmakelijk met elkaar verbonden
Het is de moeite waard om te zeggen dat opvoeding en socialisatie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Onderwijs is een organisch onderdeel van het proces van persoonlijkheidsvorming. Het bestaat uit het doelbewust overdragen van kennis, gedragsregels, ethische normen van de oudere generatie op de jongere.
Een paar decennia geleden, toen de term 'socialisatie' nog niet wijdverbreid was, werd deze vervangen door het woord 'educatie'. Op dit moment zijn psychologen en sociale opvoeders echter tot de conclusie gekomen dat socialisatie een breder concept is, inclusief het onderwijsproces.
In het algemeen, als we het hebben over de essentie van opvoeding als onderdeel van het proces van socialisatie van het individu, dan voorziet de samenleving voor de succesvolle implementatie ervan in allerlei pedagogische praktijken. Ze hebben zich in de loop der jaren ontwikkeld door middel van vallen en opstaan.
Zonder een volwaardige persoonlijkheid op te voeden, is het onmogelijk om de socialisatie als geheel voor te stellen. Wat men ook zegt, maar een mens kan niet buiten de samenleving leven, een samenleving van zijn eigen soort. En zonder een bepaald opleidingsniveau is het onmogelijk om in deze samenleving samen te leven met andere individuen.
Van ouderschap naar zelfstudie
Onderwijs wordt van buiten naar binnen opgebouwd. Dat wil zeggen dat ouders in eerste instantie een voorbeeld zijn voor het kind, hem laten zien hoe hij zich in een bepaalde situatie moet gedragen. Hij herinnert zich, kopieert het gedrag van volwassenen, terwijl hij zich intern nog steeds niet realiseert waarom sommige acties wel kunnen worden uitgevoerd en andere niet. Dit is opvoeding in uiterlijke vorm.
Idealiter, als het kind opgroeit en de samenleving betreedt, verandert de externe opvoeding in een interne opvoeding, wat een ethische levensnorm wordt. Zo ontwikkelt onderwijs zich tot zelfstudie.
Het kind verwerft echter niet alleen onderwijs door hem in algemeen aanvaarde normen te "hameren". Hij krijgt spontaan een idee van onderwijs, uit de samenleving waarin hij al is terechtgekomen. Dit gebeurt vaak onbewust. Ouders moeten weten dat de samenleving waarin het kind de eerste en belangrijkste ideeën krijgt, allerlei sociale rollen probeert, uiterst belangrijk voor hem is. Daarom riskeert al het goede dat van hem wordt verkregen, evenals het slechte, vaste voet aan de grond te krijgen in de opvoeding van een groeiend persoon.
We kunnen dus concluderen dat onderwijs het belangrijkste onderdeel is van het socialisatieproces. Naast zo'n belangrijk element van persoonlijkheidssocialisatie als opvoeding, onderscheiden sociale leraren componenten als leren, opgroeien, aanpassing, enz.
