Opgroeiend voelen kinderen een natuurlijke behoefte om hun contactenkring uit te breiden. Socialisatie speelt een zeer belangrijke rol in de ontwikkeling van het kind, waarvan de basis in het gezin wordt gelegd.
Socialisatie is een tijdrovend proces waarbij het kind kennis maakt met de vaardigheden van gedrag in de samenleving. In tegenstelling tot dieren, waar gedragstactieken worden gedicteerd door instincten, heeft een persoon om te overleven duidelijke grenzen nodig, een soort 'spelregels' die in de samenleving worden aangenomen. Leraren karakteriseren socialisatie kort met drie basisconcepten - onderwijs, training, persoonlijkheidsontwikkeling.
Socialisatievaardigheden worden in de eerste levensjaren in het gezin gelegd, dus het is belangrijk voor ouders om een waardig voorbeeld te geven, aandacht te hebben voor de rest van het gezin, vrienden en familieleden, en ook om de waarden en normen te volgen die het kind worden bijgebracht. Elke ouderlijke verklaring wordt door het kind als gezaghebbend ervaren. Het is zeer waarschijnlijk dat een volwassen zoon of dochter problemen zal oplossen en ze precies zal behandelen zoals zijn ouders, broers en zussen doen.
Deze fase van socialisatie begint in een team, buiten het ouderlijk gezin. De groep breidt zich uit, er is een soort "conflict" van de regels van veel gezinnen. Zo vindt het ene kind het normaal om een maaltijd gelijk te verdelen, terwijl een ander te horen krijgt dat hij een groter stuk moet nemen. Bevoegde leerkrachten of ouders regelen dit proces en blijven het kind de regels en normen uitleggen die in de samenleving gelden.
Groepsdoelen en taken verschijnen, die ook samen moeten worden opgelost. In de toekomst is het voor een volwassen, gesocialiseerd kind gemakkelijker om te communiceren in een werkcollectief of om zich "van hemzelf" te voelen in een bedrijf.
De rollen in het team komen aan bod: leiders en buitenstaanders, gedragsregels en interactie met hen. Het is hier belangrijk om waarden als mededogen, terughoudendheid, loyaliteit bij te brengen, wat zeker van pas zal komen op volwassen leeftijd.
Ouders in dit stadium van socialisatie van hun kinderen moeten aandacht besteden aan de moraliteit van die groepen waar het kind zich constant bevindt (of het nu een bedrijf op straat is of een tekencirkel). Een zoon of dochter zal alle gedragsmodellen naar volwassenheid brengen, op basis daarvan zullen ze echtelijke relaties opbouwen, relaties met hun kinderen opbouwen en samenwerken in een werkcollectief.
In de loop der jaren wordt socialisatie alleen maar ingewikkelder, het aantal mensen en groepen waarmee het kind omgaat neemt toe. Maar dit zijn noodzakelijke stadia in de vorming van iemands persoonlijkheid, en de moeilijkheden die zich op zijn weg voordoen, temperen zijn karakter en helpen de noodzakelijke gedragsmodellen in de samenleving te consolideren.
