De uitdrukking "water met een zeef dragen" betekent tijd verspillen, zinloos of onmogelijk werk doen. Deze onderneming is echter niet zo hopeloos als het op het eerste gezicht lijkt.
Het sprookje is een leugen, maar er zit een hint in
De taak om water in een zeef te brengen komt voor in de verhalen van veel volkeren. In een Russisch sprookje jaagt de stiefmoeder haar stiefdochter bijvoorbeeld het huis uit en wordt ze ingehuurd als dienst aan Baba Jaga, die opdracht geeft het badhuis te verwarmen en water te putten met een zeef. Het meisje wordt gered door een ekster die "Glinka, Glinka" naar haar riep. Als gevolg hiervan kan de heldin, nadat hij de bodem van de zeef met klei heeft bedekt, het moeilijke werk met succes aan.
In een Engels sprookje lijkt de plot erg op elkaar - de stiefmoeder wil van haar stiefdochter af en stuurt haar naar een bosmeer. De stiefdochter moet met een volle zeef water naar huis terugkeren, zonder onderweg een druppel te morsen. Een kikker schiet te hulp, die, in ruil voor een belofte om haar in huis te nemen, adviseert de gaten in de zeef te dichten met mos en de bodem in te smeren met klei. Dit sprookje heeft een happy end - de stiefdochter komt terug met een volle zeef water en de kikker verandert 's ochtends in een knappe prins.
Percelen met betrekking tot het dragen van water in een zeef komen ook voor in Indiase, Turkse en Italiaanse sprookjes. En in veel gevallen bewijst het vermogen om water in een zeef te brengen de zuiverheid en onschuld van de heldin. De eerste dergelijke legende kan worden beschouwd als de Romeinse mythe over de Vestaalse Tuccia, die in reactie op een valse beschuldiging water uit de Vesta-rivier opschepte met een zeef en het voor alle mensen droeg.
Is het mogelijk om water in een zeef te dragen?
Het eerste dat in je opkomt, is wachten op het begin van koud weer en het water overbrengen in de vorm van regen of sneeuw. Maar wat als de voorwaarde niet is om de fysieke toestand van water te veranderen? Is het mogelijk om met deze taak om te gaan?
Volgens natuurkundigen - ja, dat kan. Onder bepaalde voorwaarden:
- zoals de sprookjesfiguren suggereerden, ligt het belangrijkste geheim in de behandeling van de bodem - deze mag niet worden bevochtigd met water. Om dit te doen, wordt de zeef zorgvuldig bedekt, bijvoorbeeld met een dunne laag paraffine, om de gaten niet te sluiten;
- giet het water heel voorzichtig in de zeef. Een sterke waterstraal zal de beschermende coating breken;
- het moet soepel worden gedragen, de zeef moet strikt horizontaal worden gehouden en mag in geen geval worden geschud.
Als u het gebied van de zeef kent, evenals het aantal en de grootte van de cellen, dan is het, rekening houdend met de oppervlaktespanningscoëfficiënt van water (α = 0, 073N / m), eenvoudig om te berekenen hoe veel vloeistof die u kunt transporteren. Dus om een glas water met een inhoud van 250 gram over te brengen, heb je een zeef nodig met een oppervlakte van 0,1 m2. Aan de onderkant zullen er duizend cellen zijn, elk met een oppervlakte van 1 mm2.
Waarom water met een zeef dragen?
Voor de oude Slaven was de zeef niet alleen een keukengerei. Hij werd gecrediteerd met prachtige eigenschappen, beschouwd als een symbool van vruchtbaarheid en een goed gevoed leven. En het water dat uit de zeef kwam, werd vergeleken met regen of zonlicht. Men geloofde dat ze kon genezen van ziekte en beschermen tegen gevaar.
Zulk water werd overgoten op de bruiloft van de jongeren, en het werd op de grond gegoten, "zodat alles zou doorgaan en baren." Kinderen werden door een zeef gebaad en op huisdieren gestrooid. Gebruikt water gemorst door een zeef, en waarzeggerij. Veel gezegden en spreekwoorden in verband met de zeef zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. Hoewel in de loop der jaren de betekenis van veel van hen drastisch is veranderd.
