Het bos speelt een belangrijke rol in het menselijk leven. Het is lang een plek geweest waar mensen voedsel, bouwmaterialen, medicinale grondstoffen vonden. In de loop van de tijd kregen bosgronden een steeds groter economisch belang. Het probleem van het behoud van bossen en bijbehorende hulpbronnen is ontstaan.
De houding van de beschaving ten opzichte van het bos werd te allen tijde bepaald door de behoefte van de mensheid aan hulpbronnen. In de eerste stadia van de vorming van de samenleving leken de bosbronnen onbegrensd. Hier jaagden mensen op wilde dieren en voorzagen ze zichzelf en hun familieleden van voedsel. Bomen werden een bron van brandstof en leverden waardevol materiaal voor de bouw van woningen en bijgebouwen. In het bos kon een persoon paddenstoelen, bessen, geneeskrachtige planten vinden.
In een bepaald ontwikkelingsstadium ging de mens van verzamelen en jagen naar landbouw. Hiervoor was veel land nodig. Onder druk van de beschaving, die vruchtbare grond nodig had, begon het bos zich terug te trekken. Enorme delen ervan werden gekapt, in plaats van bossen, landbouwgrond, bouwland, en plaatsen voor het grazen van vee verschenen.
De uitroeiing van bosvegetatie was direct gerelateerd aan de toegenomen vraag naar hout. Het bos is een zeer waardevolle economische hulpbron geworden. Woon- en bedrijfsgebouwen, technische objecten, bijvoorbeeld bruggen en vestingmuren, werden opgetrokken uit verschillende houtsoorten. Veel bomen werden gebruikt om schepen te bouwen. Zelfs vandaag de dag wordt hout nog steeds veel gebruikt als relatief goedkope brandstof, vooral in landelijke gebieden.
Actieve economische activiteit, die leidde tot de vernietiging van hele bosgebieden, deed mensen nadenken over het nemen van maatregelen om bosrijkdommen te herstellen. In Duitsland bijvoorbeeld werd in de 18e eeuw een vereiste ingevoerd om bos te laten groeien in plaats van gekapte plantages. De houthandelaren werden op straffe van zware boetes gedwongen maatregelen te nemen voor een rationeel gebruik van de hulpbronnen die in de bossen voorhanden waren.
Een van de veel voorkomende misvattingen in de samenleving is dat de uitgestrekte bossen op de planeet eindeloos zijn. Dit is echter verre van de waarheid. De gebieden bezet door bosvegetatie zijn nu ernstig uitgeput. Dit is niet in de laatste plaats te wijten aan het feit dat bosbouw gericht is op het genereren van economische voordelen op korte termijn. Irrationeel gebruik van bosbronnen leidt tot een afname van de milieuvormende, beschermende en esthetische eigenschappen van het bos.
De juridische gronden voor het gebruik van bossen en bosrijkdommen in Rusland zijn uiteengezet in de Forest Code van de Russische Federatie. Het weerspiegelt ook de activiteiten die wettelijk zijn toegestaan. Deze omvatten houtkap, houtverwerking, het verzamelen van voedselbronnen en geneeskrachtige planten, jagen en jagen. Om dergelijke activiteiten uit te voeren, kunnen industriële en commerciële ondernemingen worden opgericht.
Door bossen als gebruiksvoorwerp te beschouwen, streeft het rijk ernaar de economische activiteit in bepaalde delen van de groene zone te beperken of volledig uit te sluiten. Het commerciële en industriële gebruik van het bos wordt onder de controle van de staatsstructuren geplaatst die verantwoordelijk zijn voor de bosbouw. Bosbeheer is gebaseerd op de principes van duurzame ontwikkeling en vernieuwing van het bosfonds.
