De microscoop maakt het mogelijk om zeer kleine objecten te bestuderen die niet direct zichtbaar zijn. Met het apparaat van dit apparaat kun je de geheimen van de microwereld doordringen en verder gaan dan de resolutie van het menselijk oog. In serieuze wetenschappelijke laboratoria worden optische microscopen steeds vaker vervangen door elektronische apparaten.
Hoe de microscoop werkt
De eerste microscoop was een optisch apparaat dat het mogelijk maakte om een omgekeerd beeld te krijgen van micro-objecten en om zeer kleine details van de structuur van de te onderzoeken stof te zien. Volgens zijn schema is een optische microscoop een apparaat dat lijkt op het ontwerp van een vuurvaste telescoop, waarin licht wordt gebroken op het moment dat het door glas gaat.
Een bundel lichtstralen die de microscoop binnenkomt, wordt eerst omgezet in een parallelle stroom, waarna deze in het oculair wordt gebroken. Vervolgens komt informatie over het onderzoeksobject de menselijke visuele analysator binnen.
Voor het gemak is het object van observatie gemarkeerd. Hiervoor is een spiegel aan de onderkant van de microscoop bedoeld. Licht weerkaatst op een spiegelend oppervlak, gaat door het object in kwestie en komt de lens binnen. Een parallelle lichtstroom gaat omhoog naar het oculair. De vergroting van de microscoop is afhankelijk van de lensparameters. Meestal wordt dit kenmerk aangegeven op de behuizing van het apparaat.
Microscoop apparaat
De microscoop heeft twee hoofdsystemen: mechanisch en optisch. De eerste omvat een standaard, een doos met een werkend mechanisme, een standaard, een buishouder, grove en fijne richtschroeven en een podium. Het optische systeem omvat een lens, een oculair en een verlichtingseenheid, die een condensator, een lichtfilter, een spiegel en een verlichtingselement omvat.
Moderne optische microscopen hebben niet één, maar twee of zelfs meer lenzen. Dit helpt bij het omgaan met beeldvervorming, chromatische aberratie genaamd.
Het optische systeem van de microscoop is het belangrijkste element van de hele structuur. De lens bepaalt de vergroting van het betreffende object. Het bestaat uit lenzen, waarvan het aantal afhangt van het type apparaat en het doel ervan. Het oculair maakt ook gebruik van twee of zelfs drie lenzen. Om de totale vergroting van een bepaalde microscoop te bepalen, vermenigvuldigt u de vergroting van het oculair met dezelfde eigenschap van het objectief.
In de loop van de tijd is de microscoop verbeterd, de principes van zijn werking zijn veranderd. Het bleek dat het bij het observeren van de microwereld mogelijk is om niet alleen de eigenschap van lichtbreking te gebruiken. Elektronen kunnen ook betrokken zijn bij het werk van een microscoop. Moderne elektronenmicroscopen maken het mogelijk om afzonderlijke materiedeeltjes te zien, die zo klein zijn dat er licht omheen stroomt. Vergrootglazen worden niet gebruikt om elektronenstralen te breken, maar magnetische elementen.
