Op het eerste gezicht kon niets prozaïscher dan aardappelen worden uitgevonden. Maar de geschiedenis van dit wortelgewas gaat meer dan vijfduizend jaar terug. Daarin zijn ups en downs geweest. De gebruikelijke naam "aardappel" kreeg hij niet eens meteen, lange tijd heette het "aardappel".
Hoe aardappelen in Europa verschenen
Aanvankelijk beschouwden Europeanen aardappelen als een paddenstoel nadat ze hadden gezien hoe de Indianen van Zuid-Amerika de knollen opgroeven. Omdat de vorm van de aardappelen vergelijkbaar was met de al bekende truffel, werden ze als verwanten beschouwd.
Het wortelgewas kwam in de 16e eeuw naar Europa. De Spanjaarden waren de eersten die het probeerden, maar ze maakten geen speciale indruk op hen, omdat ze niet wisten hoe ze het correct moesten koken. Vanuit Spanje verhuisden de aardappelen naar Italië, waar ze ze "tartufolli" noemden, en van daaruit kwamen ze naar België. Daar werd hij aangezien voor een sierplant en in kassen geplant. Even later bereikte hij Pruisen. Daar vaardigde de Pruisische koning een decreet uit over de gedwongen teelt van aardappelen, die de Duitsers van de hongerdood redde tijdens de oorlog van 1758-1763. Na een tijdje bereikten de aardappelen Frankrijk.
Waarom aardappelen "aarden appel" werden genoemd
De aardappel in Frankrijk is aangetroffen als sierplant. De paarse bloemen werden gebruikt om kapsels en kleding te versieren. Veel later richtten de Fransen hun aandacht op knollen. Omdat alle groenten en fruit met een ronde vorm traditioneel werden geassocieerd met een appel, werd de aardappel een "aardappel" genoemd en werd als giftig beschouwd. De Franse doktoren drongen hier koppig op aan en beweerden dat de "aarden appel" de drager is van lepra en de oorzaak van de vertroebeling van de geest. Wetenschappers waren het echter niet eens met de artsen, maar waren van mening dat aardappelen onbeschoft zijn voor Franse magen. In voedsel begon hij echter pas honderd jaar later te worden gebruikt, met de lichte hand van de Parijse agronoom en apotheker Antoine Auguste Parmentier.
Nu zie je in zijn thuisland een monument opgericht voor een apotheker, waarop het opschrift "Aan de weldoener van de mensheid" is gegraveerd. En de Franse culinaire experts vereeuwigden de naam van Parmentier zelf in het recept voor aardappelpuree en noemden het "Parmentiersoep".
In Rusland werden aardappelen precies hetzelfde genoemd als in Frankrijk - "aardappel". Het werd uitsluitend gekookt als een zeldzame delicatesse en werd met suiker gegeten op paleisbanketten.
Later begonnen ze het aardappelen te noemen. De Belg de Sevry gaf de plant de naam "tartuffle" vanwege de gelijkenis met een truffel. In Duitsland werd dit woord omgezet in "Kartoffeln", en aangezien Rusland in die tijd sterk op Duitsland gericht was, kwam de Russische naam precies van de Duitse, die in het proces enigszins was veranderd. Dit is hoe de nieuwe naam voor de "aardse appel" verscheen - "aardappel".
