De duif staat bekend als de vredesvogel, maar de Fransen noemen hem minachtend de vliegende rat. Zo'n houding is vreemd, bijvoorbeeld voor mensen die duiven fokken, maar voor gewone mensen is het heel gerechtvaardigd. Dus voor welke zonden kreeg de duif zo'n onflatteuze bijnaam?
Waarom "rat"
De Fransen noemen ter verdediging verschillende goede redenen voor hun respectloze houding ten opzichte van de vogel van de wereld. In moderne omstandigheden leven duiven in grote aantallen niet zozeer op de straten van de stad als wel op vuilnisbelten in de stad. Dit komt doordat grote koppels sneller voedsel tussen het afval vinden, omdat conciërges vaak de straten schoonmaken en er niet zoveel bewoners zijn die duiven voeren. Door zich te voeden met afval, worden duiven drager van verschillende infecties, daarom werden ze vliegende ratten genoemd.
De meest ongevaarlijke ziekte die een duif kan oplopen is allergie, en de ernstigste is psittacose.
Zoals u weet, zijn ratten echte recordhouders voor het risico van menselijke infectie met de meest onaangename en vaak dodelijke infecties. Ze gaan 's nachts de straat op en gaan ondergronds, terwijl duiven ook kunnen vliegen, wat het gebied van mogelijke infectie aanzienlijk vergroot. Dankzij duiven komen niet alleen straten maar ook pleinen met stadsparken, waar kleine kinderen vaak lopen, in de risicozone. Door hun uitwerpselen op het asfalt, gras, banken, monumenten en vensterbanken achter te laten, breiden duiven het infectiegebied verder uit. Bovendien bevat duivenpoep een grote hoeveelheid urinezuur, dat metalen aantast en corrosie veroorzaakt.
Rat of vogel?
Ondanks hun bijnaam krijgen duiven nog steeds erkenning van de Fransen voor hun verdiensten. Sinds de oudheid begeleidt deze vogel mensen en wordt hij herhaaldelijk genoemd in de annalen, mythologie en schilderijen van 's werelds beste kunstenaars. De duif wordt beschouwd als een boodschapper van goed nieuws, omdat volgens de legende hij het was die Noach een groene tak bracht en hem op de hoogte bracht van het einde van de vloed.
De heilige eigenschappen van duiven werden afgezet door de moderne beschaving en mensen met een vooruitstrevend wereldbeeld, die in deze vogels slechts een bron van infectie begonnen te zien.
Uitwerpselen van duiven veranderen, als ze droog zijn, in stof en verspreiden zich door de lucht, wat allergieën en hoofdpijn veroorzaakt bij openbare nutsbedrijven. Hierdoor treedt een aanhoudend branderig gevoel op in het nasofaryngeale slijmvlies. Tegelijkertijd wordt het echter beschouwd als een van de beste meststoffen voor de bodem, en boeren verzamelen speciaal duivenpoep om hun velden en tuinen te bewerken en verbouwen er uitstekende landbouwproducten op.
