In de naoorlogse periode stond de Sovjet-Unie voor de noodzaak om de bevolking in korte tijd van betaalbare woningen te voorzien. Nieuwe ontwerpontwikkelingen, paneelhuizen genaamd, kwamen te hulp. Een huis van dit type werd in de kortst mogelijke tijd gebouwd, hoewel het niet vrij was van tekortkomingen.
De opkomst van paneelbehuizingen
Paneelachtige huizen verschenen aan het einde van de jaren 50 van de vorige eeuw in de USSR. Het idee om woningen te bouwen van kant-en-klare blokken is geleend in Frankrijk, waar in de naoorlogse jaren het huisvestingsvraagstuk op deze manier succesvol werd opgelost. Geleidelijk aan werden in de Sovjet-Unie de vooroorlogse kazernes en chique stalinistische huizen vervangen door paneelconstructies met kleine appartementen.
In de jaren 70 van de vorige eeuw werd de constructie van het "paneel" wijdverbreid.
De geschiedenis zegt dat het eerste paneelhuis in 1959 in Moskou verscheen. In de hoofdstad werd in korte tijd een heel blok gebouwd, bestaande uit typische paneelwoningen. De eerste van dergelijke huizen werden gebouwd van een glad paneel en hun kwaliteit liet veel te wensen over. In zo'n woning was het 's zomers warm en 's winters koud.
Het zwakste punt in de technologie van het oprichten van paneelhuizen zijn de verbindingen tussen afzonderlijke platen. Tijdens de bouw werden ze meestal afgedicht met verschillende mastieken of cement, soms werd er een rubberen laag tussen de panelen gelegd. Is het een wonder dat dergelijke gewrichten snel bloot kwamen te liggen.
Pas in de jaren 90, tijdens de reconstructie van oude gebouwen, vonden ontwerpers een manier om paneelhuizen te isoleren met behulp van polymere materialen. De muren van het huis of individuele panelen waren eenvoudig bedekt met een laag polyurethaanschuim. Deze methode bleek effectief te zijn en werd veel gebruikt in de bouw.
Paneelhuis erectietechnologie
Een paneelhuis is gebouwd volgens het principe van een kinderontwerper. Huisdetails worden vervaardigd in woningbouwfabrieken. Eerst worden kant-en-klare bouwelementen naar de bouwplaats gebracht, waaruit vervolgens de woning sequentieel wordt opgebouwd. Standaardelementen maken het mogelijk om zonder problemen en in relatief korte tijd een paneelgebouw op te zetten.
Paneelhuizen worden veel sneller gebouwd dan monolithische structuren, dus ze zijn meestal goedkoper.
Deze technologie heeft geleid tot het belangrijkste verschil tussen paneelwoningbouw en andere typen woningbouw. Het bestaat uit de standaardindeling van het pand in elk appartement. Als de interieurinrichtingsoptie succesvol bleek te zijn, werd deze gekopieerd naar andere buurten en steden. Zo ontstond een hele reeks huizen van hetzelfde type, vergelijkbaar met elkaar.
De grootste moeilijkheid bij de constructie van het "paneel" is het leveren van hoogwaardige geluids- en warmte-isolatie in het huis. Architecten, uitvinders, ontwerpers en ingenieurs hebben zich tot het uiterste ingespannen om dit probleem aan te pakken en acceptabele isolatie te bieden voor paneelnaden en verbindingen.
