Mikhail Vasilyevich Lomonosov was zo'n getalenteerde en veelzijdige persoon dat hij door Russische scheikundigen, natuurkundigen, metallurgen, astronomen, geologen en geografen wordt beschouwd als de grondlegger van hun wetenschap. Naast de exacte wetenschappen stonden onder meer de geesteswetenschappen op de lijst van zijn interesses. Lomonosov's ontdekkingen in mineralogie, astronomie en scheikunde werden weerspiegeld in zijn eigen poëtische werken.
instructies:
Stap 1
Van kinds af aan nam de jonge Mikhail gretig kennis op, wat niet zo gemakkelijk was. Zijn moeder stierf toen de jongen nog maar heel klein was, en zijn stiefmoeder, die een onwetend en onaangenaam persoon was, probeerde op alle mogelijke manieren het kind van het leren af te houden. De jongen las heimelijk, maar dit weerhield hem er niet van de beste leerboeken van Smotritsky en Magnitsky voor die periode te bestuderen.
Stap 2
Het is moeilijk je de vegetatie van zo'n onderzoekende geest in een vissersdorp voor te stellen, en Mikhail liep in het geheim van huis weg om een opleiding te volgen. Hij slaagde erin vals te spelen en vond zichzelf een nobele afkomst uit. Eerst studeerde de jongeman aan de Zaikonospassky-school en vervolgens aan de St. Petersburg University aan de Academie van Wetenschappen. Nog later werd hij naar Duitsland gestuurd om te studeren. Lomonosov nam een verhandeling mee over de poëzie van Vasily Trediakovsky. Dit kan worden beschouwd als het begin van Lomonosovs interesse in versificatie. Hoewel Mikhail Vasilyevich zelfs tijdens zijn studie in Moskou oefende met het schrijven van rapporten over bepaalde onderwerpen in poëtische vorm. Deze vaardigheid werd als zeer nuttig beschouwd voor elke ontwikkelde persoon.
Stap 3
Vóór Lomonosov bestond versificatie uit de mogelijkheid om een rijm aan het einde van een regel te kiezen en een gelijk aantal lettergrepen in de regels te voorzien, meestal elf of dertien. Vooral het aangrenzende rijm was populair (de eerste regel rijmt op de tweede en de derde op de vierde). Voor Russen was een dergelijke versificatie onhandig vanwege het feit dat de klemtoon in woorden in onze taal op elke lettergreep kan liggen, in tegenstelling tot andere Europese talen. Poëtische vormen kwamen zwaar en pompeus uit de pen van dichters.
Stap 4
Lomonosov, die goed bekend was met de mondelinge poëzie van het Russische volk, kon niet anders dan opmerken hoe het gunstig verschilt van het werk van de hofdichters, die de kerkslavische taal schreven gescheiden van de levende Russische spraak. Lomonosov wilde de literaire taal dichter bij de taal van het volk brengen. Als eerdere poëtische werken het vaakst in chorea werden geschreven, soms in jambisch, dan mengde Lomonosov poëtische dimensies, waarbij hij vrouwelijke en mannelijke rijmpjes toepaste en deze in de meest bizarre volgorde afwisselde.
Stap 5
Lomonosov verdeelde literaire genres in stijlen of "rust". Het was bijvoorbeeld onmogelijk om liederen en epigrammen in een pompeuze stijl te componeren, en er mogen geen alledaagse woorden worden gebruikt bij het componeren van odes voor belangrijke personen. Lomonosov zelf combineerde vakkundig het talent van een hovelingdichter, wiens odes gewijd aan de keizerinnen doordrenkt zijn met kleurrijke en sonore hyperbolen en metaforen, en een dichter die vakkundig de realiteit beschrijft met zijn vreselijke en grappige kanten. De odes van Michail Vasilyevich waren erg populair, de keizerin citeerde er graag enkele regels uit. En voor een van hen ontving Lomonosov gedurende 3 jaar een forfaitair bedrag als zijn salaris aan de Academie van Wetenschappen.
Stap 6
In de plechtige odes van Lomonosov verschijnt de vorst, in dit geval de keizerin, als een nobele en wijze heerser, onder wiens leiding het Russische land floreert. In spirituele odes beschouwt hij de menselijke persoonlijkheid als een deel van het universum. Maar de moderne mens staat dichter en interessanter bij zijn alledaagse schetsen, gedichten gewijd aan individuele persoonlijkheden en odes die verband houden met zijn verschillende wetenschappelijke interesses.
