Baba Yaga is een sprookjesfiguur uit de mythologie van de oude Slaven. Vermeld in veel Slavische verhalen, in de meeste gevallen is het een negatief karakter. Ze staat meestal bekend als de heks, de lelijke oude vrouw. Maar ondanks zijn hekserijkarakter helpt hij de held vaak.
Typisch Baba Yaga
Baba Yaga is altijd gebocheld, een klein oud vrouwtje in een lange rok, met haar dat alle kanten opsteekt van onder een sjaal. In de meeste gevallen heeft ze een lange, lelijke neus en een onaangename raspende stem. Zo is het te zien in alle schilderijen en foto's.
Alle sprookjes en mythen hebben een typisch Baba Yaga uiterlijk en een set attributen.
Het onveranderlijke huis van Baba Yaga is altijd een hut op kippenpoten geweest. Ook is het beeld van de Yaga niet denkbaar zonder een stoepa die als vervoermiddel wordt gebruikt en een bezem in zijn handen. Trouwens, de bezem werd soms door haar gebruikt als een onafhankelijke vorm van transport, omdat Baba Yaga in de eerste plaats een heks is, en in sprookjes vlogen alle heksen op bezems.
Negatief beeld van Baba Yaga
Hoogstwaarschijnlijk was Baba Yaga oorspronkelijk de personificatie van de wereld van de doden. Ze wordt vaak "Baba Yaga - Bone Leg" genoemd. Dit symboliseert dat ze met de ene voet in de andere wereld staat. Een hut zonder ramen, zonder deuren - betekent een doodskist.
De oude Slaven begroeven de doden niet, maar plaatsten de doodskisten op speciale pilaren, die met rook waren uitgerookt - dit is een van de versies van de oorsprong van de hutstichting. Volgens een andere versie werden de doodskisten niet op pilaren geplaatst, maar op stronken met grote wortels die op kippenpoten leken. Ook noemden de Slaven een kippenpoot een kruispunt, zo'n plaats werd als rampzalig, gevaarlijk beschouwd, boze geesten die zich daar verzamelden. Het hek rond het huis van Baba Yaga is meestal gebouwd van menselijke botten.
Deze verschijning en manier van leven van Baba Yaga is op zich al beangstigend. Bovendien is de mythe van Yaga overwoekerd met verschillende overtuigingen dat ze goede kerels naar haar toe lokt om ze op te eten, kleine kinderen ontvoert en ze op een schop roostert.
Positief beeld van Baba Yaga
In een andere interpretatie, ondanks het feit dat Baba Yaga een heks, een heks, een kwaadaardig wezen is, wordt ze gepresenteerd in de vorm van de minnares van het bos. Als deze minnares tevreden is, kan ze veel helpen, omdat ze lang leeft en veel weet.
In sprookjes en films wendt een goede kerel zich meestal tot Baba Yaga, die niemand kan helpen. En ze lijkt een slechte oude vrouw te zijn, maar ze weet een uitweg uit elke situatie. Als een goede kerel waardig, charmant en doelgericht blijkt te zijn, kan hij Yaga leuk vinden, dan kan ze hem een magisch object geven.
Als Baba Yaga iemand helpt, lijkt haar imago zo te zijn dat al haar gruweldaden een ver verleden zijn of ongegronde geruchten, maar in feite is ze een aardige, wijze oude vrouw, gewoon erg eenzaam.
Er is bijna altijd een kachel in de hut van Baba Yaga. De kachel voor de Slaven is een symbool van de haard, warmte, bescherming tegen de kou. Dat wil zeggen, ze is een gastvrije gastvrouw.
In feite is er in alle sprookjes geen bewijs van Baba Yaga's slechtheid. Er zijn alleen verhalen over haar. En in feite begaat ze als zodanig geen gruweldaden.
