Een redelijk persoon denkt en deelt zijn gedachten met anderen. Dit is zijn natuurlijke behoefte, aangezien hij een sociaal wezen is dat onder zijn eigen soort moet bestaan en zijn mening met hen moet uitwisselen. In staten die als democratisch worden beschouwd, is het recht daartoe verankerd in de grondwet.
instructies:
Stap 1
Het sociale systeem dat in de staat bestaat, dat de relatie tussen de autoriteiten en de burgers bepaalt, wordt verklaard door de grondwet - de belangrijkste wet van het land. Dit is het belangrijkste juridische document waarin de belangrijkste juridische normen zijn vastgelegd en dat de basis vormt voor de rest van de normatieve handelingen die door de wetgevende structuren van de staat worden aangenomen. Hun onverenigbaarheid met de Grondwet is de factor die hen simpelweg onwettig maakt en de basiswet overtreedt.
Stap 2
Het recht op vrijheid van gedachte en meningsuiting is vastgelegd in artikel 29 van de grondwet van de Russische Federatie. Dit recht wordt beschouwd als een van de belangrijkste kenmerken van een democratische staat, dat wil zeggen een recht waarin de macht toebehoort aan het volk dat het aan gekozen organen delegeert. Vrijheid van meningsuiting en gedachte, grondwettelijk gegarandeerd, betekent dat elke burger van het land het volledige recht heeft om ongestraft zijn eigen overtuigingen en principes te vormen, zijn mening te formuleren en deze vrijelijk in welke vorm dan ook te uiten - mondeling of schriftelijk.
Stap 3
Maar vrijheid van meningsuiting is ook een vrije keuze van de communicatietaal en het recht om communicatie te weigeren. Elke dwang van iemand om zijn gedachten en overtuigingen te uiten, behalve in de gevallen waarin de wet voorziet, bijvoorbeeld een onredelijke weigering om te getuigen, is onwettig. In andere gevallen sluit het recht op vrijheid van meningsuiting elke druk op een persoon uit, ook op zijn manier van denken of manier van leven. Dit verbiedt op zijn beurt automatisch het gebruik van speciale middelen en psychotrope medicijnen, waardoor een persoon wordt gedwongen zijn gedachten ongecontroleerd te uiten.
Stap 4
Dit recht op vrijheid van meningsuiting en gedachte moet op staatsniveau worden gewaarborgd. Tot de taken van de overheid behoort onder meer het scheppen van een sfeer in de samenleving waarin een burger in het openbaar zijn gedachten kan uiten in het bijzijn van anderen, zonder bang te hoeven zijn daarvoor gestraft te worden. De reikwijdte van dit recht is op geen enkele manier beperkt. Het handelt in het dagelijks leven en zakelijke communicatie, bovendien veronderstelt het vrije propaganda en agitatie. Elke burger kan vrijelijk zijn politieke, morele en religieuze overtuigingen uiten, en ze ook prediken in een grote menigte mensen.
Stap 5
Maar vrijheid van meningsuiting is geen permissiviteit. De Grondwet verbiedt uitdrukkelijk het gebruik van woorden en toespraken die kunnen aanzetten tot raciale, klassen-, sociale, religieuze of andere vijandigheid of die op welke grond dan ook chauvinisme en superioriteit kunnen verklaren.
