Op 22 augustus van dit jaar trad Rusland officieel toe tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Deze organisatie werd in 1995 opgericht om de handels- en politieke betrekkingen tussen verschillende staten te reguleren en om maximale handelsliberalisering te bevorderen.
De WTO ontwikkelt regels voor internationale handel en ziet ook toe op de naleving van deze regels. Het hoofdkantoor van de organisatie is gevestigd in de Zwitserse stad Genève. De WTO verenigt de meeste landen ter wereld. Rusland, dat zich bij deze organisatie voegde, werd het 156e lid. De WTO is gebaseerd op drie fundamentele principes: gelijke rechten, wederkerigheid en transparantie.
Het proces van de toelating van Rusland tot de WTO sleepte vele jaren voort, en al die tijd verslapte de discussie niet: zal het gunstig zijn voor ons land, zal het geen schade lijden aan veel industrieën, en vooral de landbouw. Ze zullen immers rechtstreeks moeten concurreren met de industrie en landbouw van veel ontwikkelde landen, die zich in gunstiger omstandigheden bevinden. Om mogelijke negatieve gevolgen te minimaliseren, heeft het Russische leiderschap daarom concessies gekregen van het WTO-leiderschap over een aantal belangrijke kwesties. Zo zal met name Rusland, hoewel de WTO-regels directe steun aan zijn producenten verbieden, zijn landbouw kunnen blijven subsidiëren binnen de huidige grenzen. In termen van internationale valuta is dit ongeveer $ 4,4 miljard per jaar. Om de problemen van zijn landbouw zoveel mogelijk te verminderen en het moderniseringsprogramma te vervullen, kreeg Rusland bovendien het recht op verhoging in 2012 en 2013. deze ondersteuning meer dan verdubbeld - tot $ 9 miljard per jaar. Pas vanaf 2014 is het nodig om de hoeveelheid steun geleidelijk te verminderen en vanaf 2017 terug te keren naar het vorige niveau - $ 4,4 miljard.
Soortgelijke maatregelen zijn genomen met betrekking tot sommige takken van de Russische industrie: auto-, chemische, metallurgische, productie van minerale meststoffen, enz. Daarom is de vrees dat veel van onze ondernemingen failliet zullen gaan, niet in staat om de directe concurrentie met de beste buitenlandse fabrikanten te weerstaan, nauwelijks gerechtvaardigd.
Bovendien is het voor niemand een geheim dat corruptie grote schade toebrengt aan het Russische bedrijfsleven in het algemeen en fabrikanten in het bijzonder. Met behulp van de WTO-regels is het mogelijk om er een meer succesvolle strijd tegen te voeren dan voorheen. Zo kan een buitenlandse partner die geconfronteerd wordt met uitingen van corruptie in Rusland, hulp zoeken bij de geschillencommissie in Genève, die onafhankelijk is van het Russische rechtssysteem, dat helaas ook erg corrupt is.
