Mei lelietje-van-dalen is een ongelooflijk delicate en mooie bloem. Alle delen ervan zijn echter giftig. De verleidelijke geur van lelietje-van-dalen trekt veel vogels en dieren aan, waarvan de kennismaking met de bloem tot de dood leidt. Voor mensen, en vooral voor kleine kinderen, is lelietje-van-dalen ook gevaarlijk. Om de toxische effecten van de plant te voorkomen, moet u voorzichtig zijn en veiligheidsmaatregelen onthouden.
Lelietje van dalen. Algemene informatie
Meilelietje-van-dalen behoort tot het geslacht van kruidachtige bloeiende planten. Het is een bloem met grote ovale donkergroene bladeren van ongeveer 10 cm lang en ongeveer 5 cm breed, de bladeren groeien uit een dunne wortelstok. De geurige lelietje-van-dalenbloemen zijn wit, klokvormig, met zes gebogen tanden. Nadat de bloemen zijn gerijpt, produceert het lelietje-van-dalen vruchten in de vorm van glanzende, bolvormige rode bessen met een diameter tot 8 cm. De plant draagt vruchten van juni tot juli. Lelietje-van-dalen groeit voornamelijk in Europa, de Kaukasus, Klein-Azië, China en Noord-Amerika. In Rusland is lelietje-van-dalen te vinden in Siberië, het Verre Oosten en sommige regio's van het Europese deel van het land. De plant houdt van schaduwrijke plekken in loof-, dennen- en gemengde bossen met goed vochtige grond.
Mei lelietje-van-dalen behoort tot geneeskrachtige planten. Gras, bloemen en bladeren moeten worden verzameld, maar in beperkte hoeveelheden, aangezien het lelietje-van-dalen in het Rode Boek staat. De plant wordt gebruikt als een choleretic, krampstillend, diureticum, koortswerend, kalmerend, diureticum, vaatverwijdend en ontstekingsremmend middel.
Giftig effect van lelietje-van-dalen
Alle delen van de plant zijn giftig voor de mens. Het is onmogelijk om alleen preparaten op basis van lelietje-van-dalen te gebruiken. Alleen een arts kan beslissen over de geschiktheid van de behandeling met deze plant. Feit is dat lelietje-van-dalen hartglycosiden, derivaten van strophantidine en strophantidiol bevat: convallotoxine, convalloside, convallotoxol en ongeveer 10 andere stoffen. Van een van de glycosiden, convallarine, is bekend dat het het darm- en nierslijmvlies irriteert. De rest veroorzaakt schade aan het cardiovasculaire en centrale zenuwstelsel, evenals aan het maag-darmkanaal. Bij milde vergiftiging met lelietje-van-dalensap treden misselijkheid, braken, diarree, hoofdpijn en maagpijn op. Bij ernstige vergiftiging is een schending van het hartritme mogelijk, in de regel een vertraging van de pols. Onverklaarbare opwinding, wazig zien, convulsies, bewustzijnsverlies getuigen van de nederlaag van het zenuwstelsel. De dood kan optreden als gevolg van een plotselinge hartstilstand. Lelietje-van-dalenvergiftiging is vooral moeilijk voor kinderen, die worden aangetrokken door de felrode bessen van de plant. Bij de eerste manifestaties van vergiftiging - misselijkheid en braken - moet u onmiddellijk de maag spoelen en een klysma doen.
Er wordt ook opgemerkt dat de plant giftig is voor vogels en sommige dieren. Vogels tolereren in de regel de toxische effecten van lelietje-van-dalen niet, wat dodelijk is. Maar sommige dieren gebruiken lelietje-van-dalenbessen zonder gevolgen voor de gezondheid. Deze omvatten sikaherten en elanden. De geur van lelietje-van-dalen trekt ook vossen aan. Het valt op dat dit dier zich graag verbergt in het struikgewas van de lelietje-van-dalen, het aroma inademt en bessen eet.
