Het christendom begon na de kruisiging en opstanding van Jezus Christus. Een van de symbolen is een borstkruis dat door een gelovige op het sacrament van de doop wordt gedragen.
Gelovigen die hun naaste en geliefde familieleden hebben verloren, laten vaak borstkruizen achter ter nagedachtenis aan de doden. Als de tijd verstrijkt en de pijn van het verlies minder wordt, is er een verlangen om iets te dragen dat je dierbaar is.
Geestelijk Raden
De priesters van de Russisch-Orthodoxe Kerk zien niets verkeerds in het dragen van het kruis van de overledene door zijn familieleden. Maar tegelijkertijd wordt opgemerkt dat het borstkruis samen met de overleden persoon moet worden begraven. Als het kruis om de een of andere reden door familieleden is achtergelaten, kun je het dragen, het wordt niet als een zonde beschouwd. Orthodoxe geestelijken geloven dat zo'n kruis geen negatieve energie draagt.
Volgens hen kan bijgelovige angst iemand schaden. In de volksmond wordt aangenomen dat naast het kruis van de overledene ook zijn lot kan worden overgedragen. Weinig mensen durven zo'n versiering zonder angst aan te trekken. Priesters adviseren om geen aandacht te schenken aan bijgeloof en meer na te denken over hoe jij je voelt bij het kruisen en wat het voor jou betekent.
De betekenis van het borstkruis voor gelovigen
Het borstkruis symboliseert de liefde van Christus voor mensen en het offer dat hij bracht. Het herinnert aan christelijke waarden en dient als bescherming tegen het kwaad. Gelovigen voelen zich meer op hun gemak als ze een gewijd sieraad omdoen.
Het belangrijkste is dat het kruis voor jou geen modieuze accessoire is, maar een herinnering aan Christus en zijn geweldige leven. Je moet het met eerbied en geloof in God dragen. De kracht van een persoon is verborgen in overtuigingen, en dingen dienen alleen als een emotioneel 'anker' om het te mobiliseren.
Er wordt aangenomen dat het borstkruis wordt gegeven bij de doop en tijdens het leven niet verandert in een ander. Het wordt ingewijd door een priester, gebeden die in de tempel worden gelezen, zullen altijd onbewust worden herinnerd door de persoon die het aandoet.
De traditie van het dragen van het borstkruis is ontstaan uit de kruisen die door de volgelingen van Christus werden gedragen ter nagedachtenis aan zijn kruisiging en opstanding. Er wordt aangenomen dat de eerste werd gedaan door de Allerheiligste Theotokos, die de pijn van rouw ervoer.
Sindsdien vereren christenen kruisen en beschouwen ze als een talisman. Ze zijn gemaakt van elk metaal dat beschikbaar is voor verwerking. Ook kunnen kruisen uit hout worden gesneden, het materiaal maakt niet echt uit.
Om al dan niet het borstkruis van de overledene te dragen, moet de persoon zelf beslissen. Als angst niet kan worden overwonnen, is het beter om zo'n versiering als herinnering te bewaren, anders kunnen je angsten uitkomen, simpelweg omdat je erin gelooft.
