Als je geen hele knollen als plantmateriaal gebruikt voor het poten van aardappelen, maar alleen een geschilde schil met geconserveerde knoppen, zal de opbrengst niet afnemen. Met gelijke zorg zijn de resultaten praktisch hetzelfde.
Uit zuivering groeien
De meeste aardappelen worden gekweekt uit hele knollen, hoewel wetenschappelijk is bewezen dat de beste oogst uit de top van de knol komt. Er was een experiment waarbij de knollen een maand in het donker werden ontkiemd, waarna de spruiten werden uitgebroken en in een kas werden geplant om te groeien. De spruiten ontwikkelden een ontwikkeld wortelstelsel en werden daarna in het veld geplant.
Bovendien werd tijdens de oorlog wijdverbreide aanplant van schillen beoefend, de hoeveelheid pulp rond het oog was op dat moment niet groter dan 2 gram. Al deze economische methoden veronderstellen echter de aanwezigheid van kassen of kassen, in extreme gevallen - een filmschuilplaats.
Hoe aardappelen groeien vanuit een kijkgaatje
In elk oog van aardappelknoppen zijn er slapende knoppen, in de regel van 3 tot 5, en ze kunnen ontkiemen nadat de eerder uitgekomen spruit is afgebroken. Voor de reproductie van aardappelen van de spruiten wordt de reiniging in een speciale opslag in één rij en losjes uitgelegd, zodat de spruiten niet worden beschadigd. Het is handig om de schoonmakers op rekken met hoge zijkanten op te bergen. Nat zaagsel of turf, grond zal de kieming versnellen. Indien nodig, maar niet vaak, wordt het zaagsel bewaterd door minerale mest aan het water toe te voegen.
Het is beter om de rekken te installeren in een verlichte ruimte met een temperatuur die niet hoger is dan 15-18 ° C. De spruiten nadat de reiniging is gelegd, verschijnen in de regel al na 18-20 dagen en komen door zaagsel naar de oppervlakte. De toppen van meestal witte ogen in een verlichte kamer worden heel snel groen. Dan verschijnen de eerste bladeren en ontwikkelt zich een volwaardig wortelstelsel. In deze staat kunnen ze al als volwaardig plantmateriaal uit de schappen worden geselecteerd. Het is moeilijker om lange scheuten te planten en te transporteren, en grote wortels raken verstrikt en zullen onvermijdelijk worden afgescheurd en gewond, daarom is het, indien mogelijk, beter om aardappelen al te planten wanneer ze 6-7 cm bereiken.
De resulterende zaailingen worden geplant op een perceel van 60x20 cm. Het is niet de moeite waard om veel te verdiepen, omdat diepe beplanting lage opbrengsten geeft. Het groene deel van de spruit moet 2-3 cm boven het oppervlak blijven. Nog een belangrijke toevoeging - bij het planten moet je de wortels niet optillen, omdat ze hierdoor waarschijnlijk afsterven, het is beter om elke struik op een kegel aarde te plaatsen, waarbij de wortels gelijkmatig langs de wanden worden verdeeld. Je moet aardappelspruiten op dezelfde manier behandelen als met tomaat en andere nachtschadezaailingen, het is bijvoorbeeld beter om bewolkt weer te kiezen voor het planten.
Afhankelijk van de aanwezigheid van regen, moeten de geplante zaailingen worden bewaterd, omdat de spruiten nergens extra kracht kunnen opnemen, omdat ze geen knol hebben. Meestal schieten zaailingen goed wortel, sterven ze zelden, en na een paar weken is het verzorgen van een aardappelveld niet anders dan het zorgen voor een veld met knollen. Het losmaken van rijenafstanden en het aanharken van struiken moet te zijner tijd worden uitgevoerd.
Aardappelzaailingen sterven gemakkelijk door vorst en daarom moet bij het planten op een vaste plaats rekening worden gehouden met de voorspelling van de mogelijkheid van een scherpe koudegolf.
