Maya Kristalinskaya is een beroemde Sovjet-zangeres met een heldere creatieve persoonlijkheid. Haar naam is een symbool geworden van het toneel van de jaren 60 en 70. De door haar uitgevoerde liedjes waren enorm populair en het was onmogelijk om een kaartje te bemachtigen voor haar concerten. Ze leefde een kort maar zeer rijk creatief leven.
Leven en kunst
Maya Vladimirovna Kristalinskaya werd geboren op 24 februari 1932 in Moskou. Ze is vernoemd naar haar oudere zus, die op tweejarige leeftijd stierf.
Maya's vader, Vladimir G. Kristalinsky, was een wiskundige. Hij verdiende zijn brood met het samenstellen van allerlei puzzels en charades, die in verschillende tijdschriften werden gepubliceerd.
De sfeer van creativiteit regeerde in de familie Kristalinsky. Haar oom werkte als regisseur in muziektheater en tante Lilia was actrice en zangeres in het theater. Stanislavsky en Nemirovich-Danchenko. Dankzij dergelijke familieleden begon Maya al op zeer jonge leeftijd interesse te tonen in het acteervak. Ooit gaf mijn oom zijn nichtje een accordeon. Maya heeft het zelf leren spelen.
Later begon Maya te zingen in het kinderkoor onder leiding van Isaac Dunaevsky, uitgevoerd in amateurvoorstellingen op school. Toegegeven, Maya zelf wilde haar toekomstige leven nooit verbinden met het zangvak. Na het verlaten van de school ging ze naar het Moscow Aviation Institute.
Tijdens haar studie aan het instituut neemt Kristalinskaya actief deel aan amateurvoorstellingen. Ondertussen begint het Wereldfestival voor jongeren en studenten in Moskou. Maya's toespraken op dit internationale forum trokken de aandacht van professionals. Ze begonnen over haar te praten in muzikale kringen, maar het ensemble, waarin ze op dat moment optrad, werd zwaar bekritiseerd in de Sovjetpers.
Na haar afstuderen probeert Kristalinskaya werk in een ontwerpbureau en optredens op het podium te combineren. Al snel kreeg ze een aanbod om een professionele carrière als zangeres te beginnen. Maya Vladimirovna begint te werken in de legendarische jazzorkesten onder leiding van Eddie Rosner en Oleg Lundstrem.
Het publiek werd meteen verliefd op deze heldere en getalenteerde jonge zangeres. De door haar uitgevoerde liedjes werden letterlijk door het hele land gezongen. De schijf met de compositie "Two Shores", uitgebracht in 1960, maakte Kristalinskaya een echt populaire favoriet - er werden 7 miljoen exemplaren verkocht.
In 1966 noemden kijkers Kristalinskaya de beste zanger van het jaar. In haar repertoire waren er veel soulvolle en mooie liedjes die de luisteraar gewoon niet onverschillig konden laten. Ze werkte samen met vele beroemde componisten uit die tijd: A. Babadzhanyan, A. Pakhmutova, M. Tariverdiev.
Het nummer "Tenderness" werd het hoogtepunt van creativiteit voor Maya Kristalinsky. In 1974 werd ze bekroond met de titel van geëerd kunstenaar van de RSFSR.
Ze had alles waar een artiest alleen maar van kan dromen: landelijke liefde en erkenning, talloze tournees en een uitstekend repertoire. Haar lied "Rain in Our City", dat eind jaren 60 klonk in "Blue Light" van het nieuwe jaar, werd echter erg gehaat door iemand van het televisiemanagement.
In die tijd werd S. Lapin benoemd tot voorzitter van de Staatstelevisie en Radio-omroep. Hij besloot om het repertoire van liedjes die in de lucht zouden zijn volledig te veranderen. Dankzij zijn inspanningen werden in die tijd veel beroemde artiesten verwijderd van het filmen op televisie. Onder hen was Maya Kristalinskaya.
Nu werden de concerten van Kristalinskaya gehouden in landelijke clubs en cultuurhuizen. De zanger probeerde de moed niet te verliezen. Tijdens haar gedwongen creatieve downtime begon ze haar artikelen te publiceren in de krant "Evening Moscow" en maakte een vertaling van het boek "Reflections" van Marlene Dietrich.
Ondanks het gebrek aan uitvoeringen kreeg Maya Vladimirovna Kristalinskaya in 1974 de titel van geëerde artiest van de USSR
Priveleven
De eerste keer dat Kristalinskaya trouwde in 1958. Arkady Arkanov werd haar uitverkorene. Ze ontmoetten elkaar op een avond in het Polytechnisch Museum en slechts een paar dagen later meldden ze zich aan bij de burgerlijke stand. Dit haastige huwelijk duurde minder dan een jaar. Ze scheidden 10 maanden later. De officiële scheiding vond plaats in 1962.
Toen had Kristalinskaya een lange relatie met een bekende journalist van het populaire tijdschrift Ogonyok. Deze roman was een grote test voor de zanger. Haar uitverkorene onderscheidde zich door een schandalig karakter en een voorliefde voor alcoholisme. De afranselingen en constante confrontaties leidden uiteindelijk tot een breuk.
In 1961 bereidde het lot een nieuwe test voor Kristalinskaya voor. Ze werd gediagnosticeerd met lymfogranulomatose. De zanger had geluk met de behandelende artsen. Hematologen Kassirsky en Vorobyov deden al het mogelijke om het leven van Maya Vladimirovna te verlengen. Ze slaagden erin iets ongelooflijks te doen: Kristalinskaya leefde nog 25 jaar.
Uitputtende chemotherapiekuren maakten plaats voor concerten. Kristalinskaya wilde niet opgeven en bleef optreden. Om de sporen van de ziekte voor het publiek te verbergen, moest ze in het openbaar optreden met een sjaal om haar nek. Er waren veel geruchten onder de mensen over dit detail van haar garderobe.
De belangrijkste man in het leven van Kristalinskaya was de beroemde architect Eduard Barclay, die ze ontmoetten tijdens een bezoek aan wederzijdse vrienden. Het huwelijk van Barclay en Kristalinskaya duurde bijna twintig jaar.
Maya Kristalinskaya kon geen kinderen krijgen, maar met Eduard Barclay leefden ze heel vriendschappelijk en interessant. In 1984 zouden ze samen op vakantie gaan, maar de man van Maya Vladimirovna voelde zich plotseling slecht en hij stierf plotseling.
Heartbroken Kristalinskaya besluit de behandeling op te schorten. Maya Kristalinskaya stierf op 19 juni 1985, nadat ze haar man precies een jaar had overleefd.
Maya Kristalinskaya werd begraven op de Donskoy-begraafplaats. Op haar graf staat een ontroerend grafschrift: "Je bent niet weggegaan, je bent gewoon weggegaan, je komt terug en je zult weer zingen."
