De Stichting Publieke Opinie heeft onlangs een enquête gehouden onder voorbijgangers in de straten van Moskou over het onderwerp: "Wie ken jij van de helden van Rusland?" Het bleek dat 40% van de respondenten het moeilijk vindt om minstens één naam te noemen, en 20% gelooft dat er in het echte leven geen echte helden zijn.
instructies:
Stap 1
Een bepaalde vorm van menselijk gedrag wordt heldhaftigheid genoemd, wat moreel gezien een heroïsche daad kan worden genoemd. Een held kan zowel een individuele persoon zijn als een groep mensen, een bepaalde klasse of een hele natie. Vertegenwoordigers van deze categorie van de mensheid nemen bijzonder moeilijke en belangrijke taken op zich en de oplossing van grootschalige problemen. Ze zijn veel verantwoordelijker bij het uitvoeren van hun taken dan andere mensen in een vergelijkbare situatie.
Stap 2
In de geschiedenis van het ethisch denken is de kwestie van het probleem van de helden herhaaldelijk aan de orde gesteld. Veel theoretici uit het verleden (Hegel, G. Vico, enz.) associëren heldendom alleen met de heroïsche periode van het oude Griekenland. Deze periode wordt volledig beschreven in de teksten van de oude mythologie. De mythische held is altijd begiftigd met bovennatuurlijke kracht en geniet goddelijke bescherming, waardoor hij prestaties levert ter wille van de mensheid. Epische helden geloven in het lot en de voorzienigheid, maar zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor hun daden.
Stap 3
Hegel en Vicu voerden aan dat er in de moderne wereld geen heldendom meer is, en in plaats daarvan kwamen duidelijk gevormde concepten van moraliteit en moraliteit, die een evenwicht impliceren tussen plichten en mensenrechten. Vrijwel elke burgerlijke samenleving sluit uitingen van heldendom uit van haar leven, ze wordt vervangen door koude praktische berekening, voorzichtigheid, dogmatisme en strikte wetten. Tegelijkertijd waren in de Renaissance, om zo'n samenleving te creëren, de helden zelf direct nodig: revolutionairen met een volledig ontwikkeld denken. Deze keer hadden vooral briljante wetenschappers, sterke leiders en gewoonweg buitengewone persoonlijkheden hard nodig.
Stap 4
Bourgeois romantici (T. Carlyle, F. Schlegel, enz.) pakten het idee van helden op en probeerden het verder te ontwikkelen, maar hun interpretatie verandert dit idee en presenteert het als iets exclusiefs individueels. In hun opvatting is de held een specifieke persoon, en niet een groep mensen die opvalt tussen de rest van de bevolking en bestaande concepten van moraliteit ontkent. De Russische populisten interpreteerden het begrip 'held' enigszins anders; nationale en groepsheldendom is volgens hen onmogelijk zonder een demonstratief voorbeeld van een uitstekende persoonlijkheid.
Stap 5
Existentialisten interpreteren het concept van "heldendom" in tegenstelling tot de bourgeoisie. Ze maken geen onderscheid tussen de held als individu en de heldhaftigheid van een groep mensen of een hele natie. In de marxistisch-leninistische theorie is heldendom het offeren van iemands comfort voor het algemeen welzijn.
