De controverse over welke zee het zoutst is, verspreidt zich rond twee aangrenzende watermassa's - de Dode en de Rode Zee. Als we echter de chemische analyse van water nemen, dan is het zoutgehalte van het eerste acht keer hoger dan het laatste.
Iedereen heeft wel eens gehoord van de helende eigenschappen van de Dode Zee. Deze eigenschappen zijn voornamelijk te danken aan de eigenschappen van water. Daarom staat de Dode Zee bovenaan de lijst met namen als het gaat om de vraag welke zee de zoutste ter wereld is.
Het is gelegen in een depressie in de buurt van twee oude staten - Israël en Jordanië. De zoutconcentratie daarin bereikt driehonderdveertig gram stof per liter water, terwijl het zoutgehalte 33,7% bereikt, wat 8,6 keer meer is dan in de hele wereldoceaan. Het is de aanwezigheid van zo'n zoutconcentratie die het water op deze plek zo dicht maakt dat het simpelweg onmogelijk is om in de zee te verdrinken.
Zee of meer?
De Dode Zee wordt ook wel een meer genoemd, omdat het geen uitgang naar de oceaan heeft. Het stuwmeer voedt alleen de rivier de Jordaan, evenals verschillende opdrogende stromen.
Door de hoge zoutconcentratie in dit meer zijn er geen mariene organismen - vissen en planten, maar leven er verschillende soorten bacteriën en schimmels in.
Oomyceten zijn een groep myceliumorganismen.
Bovendien werden hier ongeveer zeventig soorten oomyceten gevonden, die het zoutgehalte van het water maximaal kunnen verdragen. In deze zee worden meer dan dertig soorten mineralen gedistribueerd, waaronder kalium, zwavel, magnesium, jodium en broom. Zo'n harmonie van chemische elementen spat uit in zeer interessante zoutformaties, die helaas niet duurzaam zijn.
Rode Zee
Als we dit thema voortzetten, moet worden opgemerkt dat de eerste positie, samen met de Dode Zee, wordt gedeeld door de Rode Zee, die ook een hoog zoutgehalte in het water heeft.
Er wordt algemeen aangenomen dat de wateren van de Indische Oceaan en de Rode Zee niet samenvloeien op de kruising en ook opvallend van kleur verschillen.
Het ligt tussen Azië en Afrika in een tektonische depressie, waar de diepte driehonderd meter bereikt. Regens in deze regio zijn uiterst zeldzaam, slechts ongeveer honderd millimeter per jaar, maar de verdamping van het zeeoppervlak is al tweeduizend millimeter. Deze onbalans is de oorzaak van een verhoogde zoutvorming. De zoutconcentratie per liter water is dus maar liefst eenenveertig gram.
Opgemerkt moet worden dat de concentratie van zouten op deze plaats voortdurend toeneemt, omdat geen enkel waterlichaam in de zee stroomt en het gebrek aan watermassa wordt gecompenseerd door de Golf van Aden.
Het unieke van deze twee zeeën is al sinds de oudheid bekend en deze gebieden zijn nog steeds erg populair onder de bewoners van de planeet. Het water in deze meren is immers geneeskrachtig.
