De meeste kauwgoms hebben, in plaats van de bescherming van tanden en tandvlees die door tal van reclames wordt beloofd, een negatief effect op de mondholte, waardoor tandbederf en andere ziekten ontstaan. Dit komt door het gehalte aan schadelijke componenten erin. Het is echter ook waar dat kauwgom je kan helpen om slechte geurtjes kwijt te raken, je mond te reinigen en je te helpen gefocust te blijven.
Uit de geschiedenis van kauwgom
Het prototype van de kauwgom van vandaag bestond al in het stenen tijdperk, toen vermengden mensen de schors van bomen met hars en kauwden het resulterende mengsel. Om te voorkomen dat de kauwgom te bitter zou worden, werd er soms honing aan toegevoegd. Dus reinigden en versterkten ze hun tanden. De Grieken gebruikten hiervoor de bast van de mastiekboom of bijenwas. De Maya-stammen kauwden op rubber en de inwoners van Siberië kauwden op lariks.
Ondanks het overvloedige bewijs van oude vormen van kauwgom, wordt aangenomen dat het voor het eerst werd uitgevonden en gemaakt door de Amerikaan William Finley Semple. Het gebeurde op 28 december 1869. Het patent is verleend voor een verzonnen combinatie van rubber met krijt, houtskool en een aantal smaakstoffen. Semple geloofde dat zijn kauwgom lang kon worden gebruikt, minstens een maand. De ontdekker is nooit bezig geweest met de productie van kauwgom in industriële volumes.
Het eerste apparaat voor de productie van kauwgom werd in 1871 gemaakt door de Amerikaan Thomas Adams. Hij opende zijn eigen bedrijf en ontwikkelde het met succes. In de USSR werd in de jaren zeventig kauwgom geproduceerd.
Kauwgomproductie
De meeste kauwgom bevat de volgende ingrediënten:
- latex - het grootste deel van het tandvlees;
- smaken, natuurlijk en identiek aan hen;
- kleurstoffen;
- zoetstoffen: suiker, acesulfaam-K, aspartaam, sorbitol of silitol.
Kauwgom wordt gemaakt met een industriële mixer. Er wordt een basis in gelegd, in de samenstelling waarvan ten minste 80% rubber. Tijdens het kneedproces worden bepaalde zoetstoffen aan de massa toegevoegd (sorbitol is tegenwoordig de meest populaire zoetstof bij de productie van kauwgom). Soms voegen fabrikanten stoffen als calcium, vitamine C, carbomiet (een product dat tanden verstevigt) en allerlei smaakstoffen aan het product toe.
De volgende fase is rollen. Een soort deeg in een dikke laag valt onder de extruder (apparatuur lijkt qua uiterlijk en doel op een deegroller), en het komt er dun uit en met duidelijke grenzen van toekomstige pads. Vervolgens mag het deeg binnen 2 dagen bezinken, uitharden. Daarna snijdt een speciaal apparaat het in afzonderlijke delen.
In het geval van geglazuurde kauwgom is de volgende stap het glazuren van de reeds gescheiden pads. Het beglazingsproces is vrij lang - het duurt minstens 8 uur. Vervolgens wordt het product in speciale kamers gedroogd. Dan rest alleen nog het sorteren en inpakken van de ontvangen producten. Fabrikanten die hun reputatie op prijs stellen, zijn zeer verantwoordelijk voor de laatste fasen, omdat alleen hoogwaardige kauwgom in de winkelschappen mag komen.
