Het geloof van de mens in hogere machten en God wordt gewoonlijk religiositeit genoemd, en geloof in het lot en de voorbeschikking van alles wat er gebeurt - fatalisme. Fatalisme is een ideologische positie en een hele filosofie van het zijn, waarvan kunstenaars, schrijvers en filosofen de essentie probeerden te begrijpen.
Fatalisme is natuurlijk een wereldbeeld, het veronderstelt het vertrouwen van een persoon in de onvermijdelijkheid van gebeurtenissen, de overtuiging dat het lot vanaf het begin vooraf bepaald is, en alles wat er gebeurt is slechts een manifestatie van de oorspronkelijk inherente eigenschappen, de ruimte waarin een persoon bestaat.
Fatalisme is ook een filosofische opvatting, die door de interpretatie van de objectieve werkelijkheid aan wetenschappelijk en zelfs religieus kan worden toegeschreven.
Fatum als definitie van zijn
Alle uitingen van fatalisme correleren met het systeem van menselijke zelfbeschikking. Soms betekent fatalisme alledaags pessimisme, de onzekerheid van een persoon over de succesvolle afloop van gebeurtenissen, een sombere stemming. Maar toch, het belangrijkste is zijn filosofische begrip, dat zijn oorsprong vond in de dagen van de oudheid. Daarin is het lot een collectief gecreëerd, maar tegelijkertijd reeds voltooid proces in de toekomst, waarbij elke individuele persoon slechts een radertje is in het mechanisme van het lot. Fatalisme gaat ervan uit dat het lot van een individueel wezen slechts een onderdeel is van een enkel systeem.
De toekomst ligt in het verleden
Iemand die gelooft in de onvermijdelijkheid van het lot wordt een fatalist genoemd. Zo iemand is er zeker van dat alle gebeurtenissen vanaf het begin vooraf bepaald en onvermijdelijk zijn. Zo'n wereldbeeld bepaalt de houding van een persoon ten opzichte van de kwesties van zijn ontwikkeling en levenshouding, de definitie van de betekenis van zijn wezen. Fatalisten hebben hun eigen idee van de stroom van tijd, dit is een speciale perceptie die hen in staat stelt om gelijktijdig het heden, de toekomst en het verleden weer te geven, maar niet als een ondeelbare stroom, maar los van elkaar. En de houding van de fatalist tegenover deze segmenten zal anders zijn.
Voor fatalisten is het verleden een reeds voltooid stadium, een ervaring die alleen kan worden geanalyseerd, het blijft alleen in het geheugen en beïnvloedt het heden op geen enkele manier. Voor de fatalist is de toekomst praktisch gelijk aan het heden, omdat hij op grond van zijn overtuigingen gelooft dat deze oorspronkelijk is ingebed in het universum en daarom bij voorbaat bestaat. Maar tegelijkertijd is de toekomst verborgen voor het menselijk begrip, een persoon kan de toekomst niet beïnvloeden, behalve het element van vooruitziendheid, er is geen interactie mogelijk, dit is de positie van de fatalist. Een echte fatalist kan het op verschillende manieren beschouwen, misschien zal hij het vatbaar achten voor invloed, maar nog steeds binnen bepaalde grenzen, maar hoogstwaarschijnlijk zal hij het bestaan behandelen als een onveranderlijk proces van contemplatie, exclusief waargenomen door de geest.
In de moderne samenleving worden de opvattingen van fatalisten niet erkend, ze worden niet serieus genomen. Dit komt vooral door het geloof in de spontaniteit van processen, in het feit dat de mogelijkheden van wetenschappelijk onderzoek eindeloos zijn.
