Socialisatie van een persoon is een proces van zelfrealisatie, omdat het elke persoon niet alleen in staat stelt om ervaring en nuttige vaardigheden op te doen, maar ook om zichzelf te realiseren en zijn plaats in de samenleving te vinden. Het begrijpen van de basis van socialisatie en zelfrealisatie, als een transformatieve actie, zal helpen om dit proces beter te begrijpen.
Basisprincipes van socialisatie
Socialisatie van een persoon is het proces van het samenvouwen van de belangrijkste parameters van iemands persoonlijkheid op basis van opleiding, training en assimilatie van sociale rollen. Het is door socialisatie dat de zelfrealisatie van het individu plaatsvindt, dat wil zeggen, de overerving en transformatie van sociale ervaring door hem en de transformatie ervan in persoonlijke attitudes, capaciteiten en vaardigheden.
De basis van het socialisatieproces is de actieve transformatieve activiteit van een persoon, die hem helpt om deel te nemen aan het sociale leven, de methoden van praktische activiteit onder de knie te krijgen en sociale banden te vormen. In wezen is socialisatie de zelfrealisatie van het individu in het proces van zijn activiteit. We kunnen dus concluderen dat het succes van socialisatie afhangt van de actieve deelname van het individu aan het creatieve transformatieproces. Aangezien de socialisatie van een persoon de hele periode van iemands leven beslaat, blijkt dat zelfverwerkelijking ook altijd doorgaat. Zelfs als een persoon niets wil veranderen of eraan wil deelnemen, realiseert hij zich tot op zekere hoogte nog steeds zichzelf. Ieder doet dit echter in een andere mate, hetgeen te maken heeft met opvoeding, cultuur en persoonlijke kenmerken.
Zelfrealisatie als een transformerende actie
Zelfrealisatie, die deel uitmaakt van socialisatie, kan iemands behoefte worden genoemd, wat hem helpt zijn persoonlijkheid te transformeren. Een persoon moet zijn plaats in de samenleving en het leven vinden, zich op de meest levendige manier in de wereld uitdrukken en voldoening uit de realiteit halen. Dit verlangen moedigt het individu aan om hun capaciteiten te ontwikkelen en te gebruiken voor het welzijn van anderen, waardoor hun sterke punten worden getoond.
Zo helpt socialisatie een individu om zichzelf te realiseren, gebruikmakend van de normen en trends die in de samenleving worden geaccepteerd. Door deel uit te maken van de samenleving, begint een persoon zijn morele normen en voorkeuren te begrijpen, waardoor hij deze informatie voor zijn eigen doeleinden kan gebruiken. Dit helpt bij het selecteren van de meest geschikte gedragstactieken, die door andere persoonlijkheden zullen worden opgemerkt. Zelfrealisatie kan echter meer verborgen zijn. Socialisatie van een persoon kan zijn neiging tot een vrediger bestaan onthullen, terwijl het zoeken naar zijn plaats voor een persoon niet ligt in succes in de ogen van anderen, maar in een comfortabel gevoel van zichzelf. Dit alles geeft reden om te geloven dat de socialisatie van een persoon een proces van zelfrealisatie is, waardoor een persoon zich het meest op zijn gemak voelt in de samenleving.
