Parels zijn misschien wel de meest ongewone van alle edelstenen. Het is van dierlijke oorsprong en vormt zich niet in de ingewanden van de aarde, zoals een diamant of smaragd, maar in de schelpen van weekdieren. Tegelijkertijd was het proces van het verschijnen van parels lange tijd gehuld in legendes.
instructies:
Stap 1
De oude Grieken geloofden dat de tranen van zeemeerminnen in parels veranderden. In de middeleeuwen geloofden mensen oprecht dat parels de tranen zijn van wezen die engelen in schelpen verbergen. De inwoners van het oude Rusland dachten dat parels weekdiereieren waren en dat er vrouwelijke en mannelijke schelpen waren. In Karelië is een poëtische legende ontstaan dat een parelvonk wordt geboren in de kieuwen van een zalm. Op een zonnige dag laat de vis het in een open schelp zakken, waar een prachtige parel uit wordt geboren.
Stap 2
Een wetenschappelijke verklaring voor de oorsprong van parels verscheen pas aan het begin van de 19e eeuw. Het echte proces van parelvorming bleek niet minder interessant en poëtisch dan beschreven in de legendes.
Stap 3
Het komt voor dat een zandkorrel of een parasiet in de schelpen op een kier terechtkomt, wat het tere oppervlak van de mantel van de weekdier irriteert en beschadigt. Om zichzelf tegen pijn te beschermen, begint het weekdier krachtig parelmoer te produceren en een vreemd lichaam ermee te omhullen. Dit proces herhaalt precies de acties van het weekdier tijdens de vorming van de schaal.
Stap 4
Door een parel te creëren, verlost het weekdier zichzelf van het lijden veroorzaakt door een vreemd voorwerp. Door het te verbergen in een gladde bal, verlicht het zo irritatie. Zo kun je in het midden van de parel altijd het zogenaamde "kristallisatiecentrum" vinden, dat in feite het embryo van de parel is. Maar het komt ook voor dat er een parel wordt gevormd rond een gasbel, een druppeltje vloeistof of een stukje weefsel van het weekdier zelf. Dan, in het proces van parelvorming, ontbindt het embryo geleidelijk, en het kan lijken alsof het vanzelf is ontstaan.
Stap 5
De vorm van de parel hangt af van waar het vreemde voorwerp is gevallen. Als het zich dicht bij het oppervlak van de schelp bevindt, groeit de parelmoerlaag letterlijk samen met het parelmoer van de schelp en vormt zo een onregelmatige parel die een blaar wordt genoemd. Een onderscheidend kenmerk van de blister is de afwezigheid van een parelmoerlaag op de plaats van bevestiging aan de schaal. Maar als een voorwerp in de mantel van een weekdier valt, groeit er een parel met een perfect regelmatige vorm. Soms worden parels gevormd in de spieren, dan vormt het een ongewone, soms - een zeer bizarre vorm.
Stap 6
Weekdieren die parels kunnen maken, worden parelmosselen genoemd. Ze kunnen zowel rivier als zee zijn. Tegelijkertijd zijn zoetwaterparels vele malen goedkoper dan zeeparels. Het is veel kleiner, niet zo regelmatig van vorm en lang niet zo glanzend. Maar het is veel sterker.
Stap 7
Aanvankelijk groeven mensen naar parels door naar parelschelpen te duiken tot een diepte van 20 meter en het risico te lopen aangevallen te worden door haaien. Nadat ze echter hadden geleerd hoe parels worden gevormd, leerden ze het kunstmatig te laten groeien.
Stap 8
Parels worden op de volgende manier gekweekt: na het openen van de schelpen worden vreemde lichamen onder de mantel van weekdieren geplaatst, meestal parelmoeren kralen. Vervolgens wordt de gootsteen in een speciaal reservoir geplaatst. Het duurt 3 jaar om een zeeparel te laten groeien, een rivierparel groeit in 2 jaar. Parels die op deze manier zijn gekweekt, worden gekweekte parels genoemd. Hij is het die het vaakst wordt gebruikt bij het maken van sieraden.
