De kleur van een steen is de meest onbetrouwbare eigenschap om het type te bepalen. Er zijn verwante groepen mineralen, waarvan de kleur anders is, en er zijn soorten die erg ver van elkaar verwijderd zijn, qua uiterlijk.
instructies:
Stap 1
Meestal hangt de kleur van edelstenen af van microscopisch kleine deeltjes van onzuiverheden van metaaloxiden die niet zijn opgenomen in de chemische formule van het mineraal en niet altijd worden bepaald met de meest nauwkeurige chemische analyse. De spectroscoop is gevoeliger voor dergelijke onzuiverheden; sommige elementen kunnen worden gedetecteerd door te kijken naar het spectrum van licht dat door een steen wordt uitgestraald. IJzer is een van de meest effectieve kleurstoffen. In de vorm van een oxide geeft de aanwezigheid ervan gele tinten, in de vorm van lachgas kun je een flesgroene kleur krijgen. Chroom wordt robijnrood en smaragdgroen. Koper wordt gecombineerd met hydroxyl om unieke turkooistinten te creëren. Als turkoois een groenachtige kleur heeft, komt dit door de aanwezigheid van ijzer erin.
Stap 2
Koperhydroxylen creëren, naast turkoois, tinten van mineralen zoals malachiet, azuriet en dioptase. Titanium in het mineraal geeft het een blauwe kleur en lithium kleurt een onstabiel roze. De mineralen rhodoniet en rhodochrosiet hebben een unieke roze kleur, die ze door mangaan krijgen. Chemische elementen zoals kobalt, nikkel, vanadium, cesium, gallium spelen een belangrijke rol in de rijkdom aan kleur en schaduw. Edelstenen worden idiochromatisch genoemd als hun kleurstof is opgenomen in de chemische formule van het mineraal, en allochromatisch als het kleurelement een onzuiverheid is.
Stap 3
Stenen van hetzelfde type verschillen vaak aanzienlijk van kleur. Het hangt af van de onzuiverheid van het metaaloxide. Een voorbeeld is korund: puur aluminiumoxide produceert wit korund, ook wel saffier genoemd, en chroomoxide produceert rood korund dat bekend staat als robijn. De combinatie van ijzer en titanium leidt uiteindelijk tot blauw korund - de zeldzaamste en duurste saffier. Zelfs diamanten hebben, vanwege een verscheidenheid aan onzuiverheden, verschillende tinten, het zijn gelige, blauwachtige, groenachtige, grijze, bruine, zwarte en soms intens gekleurde stenen. Het hangt allemaal af van dezelfde oxiden van verschillende metalen die in meer of mindere mate in het mineraal aanwezig zijn.
Stap 4
Alexandrite verandert van kleur afhankelijk van de verlichting: het is donkergroen gedurende de dag, het wordt karmozijnrood in de avond. Hetzelfde gebeurt met dieppaarse amethisten, die bij kunstlicht bloedrood kleuren. Turkoois verandert van kleur afhankelijk van temperatuur, vochtigheid en de impact van verschillende omgevingen op deze steen.
