Het woord "circus" komt van het Latijnse circus - "circulair". Dus de naam zelf van dit soort podiumkunsten geeft de vorm van een cirkel aan. Het circusgebouw en de zaal waar de voorstelling plaatsvindt, en de arena, die het centrum is, hebben deze vorm.
De vorm van de cirkel is direct gerelateerd aan de oorsprong en geschiedenis van circuskunst.
Circusgeschiedenis
De allereerste circussen verschenen in het oude Rome. Dit waren echter geen circussen in de moderne zin, gymnasten en acrobaten traden er niet op. In oude Romeinse circussen werden wagenrennen en paardenrennen gehouden. In de moderne wereld wordt het Griekse woord "hippodrome" gebruikt om de plaats van dergelijke wedstrijden aan te duiden.
De geboorte van het moderne circus vond plaats aan het einde van de 18e eeuw in Londen en werd ook geassocieerd met de paardensport. De maker van het nieuwe circus - de Engelsman Philip Astley - was een ruiter, dus de basis van de bril die hij de bezoekers aan zijn etablissement aanbood, was precies de demonstratie van ruitertrucs, hoewel dergelijke aantallen al werden aangevuld met acrobatische schetsen.
Later breidden Astley en zijn volgelingen het circusprogramma uit met optredens van koorddansers, jongleurs, clowns, en toch bleven ruiternummers ongeveer honderd jaar het hoofdthema van circusvoorstellingen. De structuur van de circusarena is gevormd met het oog op de optredens van de ruiters.
Ruitertrucs in het circus
Paarden moeten soepel en met regelmaat lopen. Dit kan niet worden bereikt in de aanwezigheid van hoeken, dus de arena zou ze niet moeten hebben, d.w.z. het moet rond zijn.
Het gemak van de prestaties van de ruiters werd niet alleen bepaald door de vorm van de circusarena, maar ook door de grootte. De diameter van de arena werd in 1807 opgericht in het Franconi Circus in Parijs en is sindsdien niet veranderd. Het blijft nu hetzelfde. De diameter van de arena in alle circussen ter wereld, in welk land ze zich ook bevinden, is 13 meter (in het Engelse maatsysteem - 42 voet). Deze diameter wordt bepaald door de wetten van de fysica, op basis waarvan ruitertrucs worden gebouwd.
De middelpuntvliedende kracht die erop inwerkt, hangt af van de diameter van de cirkel waarlangs het paard loopt. Op zijn beurt bepaalt de middelpuntvliedende kracht de hoek waaronder het lichaam van het paard wordt gekanteld ten opzichte van de arena tijdens het rennen. Het is met een diameter van 13 m dat de hoek optimaal is voor de ruiter die het evenwicht moet bewaren terwijl hij op de romp van het paard staat.
Voor illusionisten, gymnasten, acrobaten, clowns en andere circusartiesten zijn de vorm en de grootte van de arena niet van fundamenteel belang. Voor hen is echter ook de onveranderlijkheid van de vorm en grootte van de arena in alle circussen van de wereld belangrijk. Hierdoor hoeven de nummers die in een bepaald circus worden opgevoerd niet speciaal aangepast te worden tijdens de tour.
