Antivries is een vloeistof die wordt gebruikt om de motor van een auto te koelen. Zijn bijzondere eigenschap is weerstand tegen lage temperaturen. Een kenmerkende indicator van de geschiktheid van antivries voor gebruik is de dichtheid, als gevolg van een afname waarin het zijn vorstbestendigheid verliest.
Hoe antivries te controleren met een hydrometer
De dichtheid van antivries wordt gecontroleerd met behulp van een speciaal apparaat - een hydrometer. Momenteel worden apparaten geproduceerd met twee schalen - voor het bepalen van de dichtheid van de elektrolyt en voor het bepalen van het vriespunt van het koelmiddel. Om de dichtheid van de antivries te controleren, opent u de motorkap van de auto, draait u de radiatordop los. Druk op de hydrometerballon om de lucht te laten ontsnappen en plaats het apparaat in de radiator. Laat de bol zakken, hierdoor wordt de kolf van het apparaat gevuld met vloeistof.
Kijk naar de schaal van de hydrometer: de contactlijn van de vloeistof met de staaf van de hydrometer komt overeen met het vriespunt van het antivriesmiddel. Als de antivries een dichtheid heeft waardoor deze bij vorst kan worden gebruikt, is de schaal groen (30-40 ° C), als deze gedeeltelijk zijn vorstbestendigheid heeft verloren, is de schaal rood (20-30 ° C), met een sterk verlies van vorstbestendigheid, zal het geel zijn (10-20 ° C), als de antivries niet geschikt is om te gebruiken - de schaal zal blauw zijn (0-10 ° C). Druk op de hydrometerballon en giet de antivries terug in de radiator. Als de dichtheid van de antivries wordt verlaagd, moet het concentraat eraan worden toegevoegd: voeg "Tosol A65" toe aan de "Tosol A40". Bij verhoogde dichtheid wordt gedestilleerd water aan het koelmiddel toegevoegd.
Na gebruik moet het apparaat met stromend water worden gewassen en gedroogd. Gebruik niet dezelfde hydrometer om de dichtheid van elektrolyt en antivries te bepalen.
De dichtheid van antivries controleren bij het kopen
Bij het kopen wordt de dichtheid van antivries bepaald om een nep te identificeren, waarvan de eenvoudigste blauw water is. De verkoper kan aanbieden om de koelvloeistof te controleren met behulp van een speciale hydrometer: hoogwaardige antivries heeft een dichtheid van 1,073-1,079 g / cm3. Een dergelijke controle kan echter niets opleveren. Een nep kan triethyleenglycol, diethyleenglycol of propyleenglycol bevatten, die veel goedkoper zijn dan ethyleenglycol, maar met deze componenten zal de dichtheid correct zijn. Er zijn gevallen waarin keukenzout aan het water werd toegevoegd om de vereiste parameters te bereiken.
Om geen nep tegen te komen, moet u antivries alleen in grote winkels kopen.
Het is beter om de kwaliteit van antivries te controleren bij het kopen met behulp van een lakmoesproef, deze methode is het meest betrouwbaar. Doop een stuk papier in antivries en vergelijk het resultaat met de schaal om de pH van de oplossing te bepalen. Als het papier roze wordt (pH = 1-5), bevat de oplossing veel zuur en is nep, als het papier blauw wordt (pH = 10-13), zit er veel alkali in de oplossing, wat aangeeft een nep of slechte kwaliteit antivries. De groene kleur van het papier (pH = 7-9) geeft aan dat de antivries van hoge kwaliteit kan zijn.
