Gevaarlijke goederen kunnen worden beschouwd als goederen die de menselijke gezondheid of de natuur kunnen schaden, de vernietiging van objecten en materiële waarden met zich meebrengen, omdat ze een aantal fysische en chemische eigenschappen hebben die tot de bovengenoemde situaties leiden. Voor hun transport is het noodzakelijk om een aantal documenten te verkrijgen en bepaalde regels strikt te volgen.
Het belangrijkste document dat de normen voor het vervoer van gevaarlijke goederen in het wegvervoer regelt, is POGAT. Het werd respectievelijk in augustus en december 1995 goedgekeurd en gewijzigd.
Daarnaast is er de Europese ADR-overeenkomst, waarin het internationale vervoer van gevaarlijke goederen is vastgelegd. Het werd in 1957 in Genève ontwikkeld en ondertekend door een aantal Europese landen, waaronder Rusland.
Wat is gevaarlijke lading?
Er zijn 9 klassen gevaarlijke goederen: explosieve stoffen, samengeperste, vloeibare of opgeloste gassen onder druk, oxiderende stoffen en organische peroxiden, radioactieve stoffen, bijtende of bijtende stoffen, ontvlambare stoffen, spontaan brandbare stoffen of stoffen die ontvlambare gassen afgeven bij interactie met water.
Bovendien omvat elk van hen kleinere subklassen, groepen of categorieën. Daarom geven de documenten de stof, de klasse en subklasse aan. Volgens het ADR krijgt elke gevaarlijke stof een viercijferig nummer uit de door de VN opgestelde nummerlijst.
transport regels
Voor het vervoer van gevaarlijke stoffen is een ADR-vergunning vereist. Meestal wordt het uitgegeven door de territoriale autoriteit van RosTransNazdor. Dit gebeurt als de route door meer dan één samenstellende entiteit van de Russische Federatie gaat of langs een federale weg.
Om deze toestemming te krijgen, moet u een aanvraag indienen in het daarvoor bestemde formulier. Er zijn ook een aantal documenten aan gehecht: een bewijs van toelating van een voertuig tot het vervoer van gevaarlijke stoffen, een nood- of informatiekaart van gevareninformatiesystemen, een bewijs van toelating van een chauffeur tot het vervoer van gevaarlijke stoffen en een route van vervoer.
De route moet zich buiten dichtbevolkte gebieden en objecten van staatsbescherming en van waarde voor de samenleving bevinden, zoals historische monumenten of natuurreservaten. Lukt dit niet, dan wordt een route gekozen waarop het mogelijke gevaar wordt geminimaliseerd. Ook de tijd van beweging, stops en snelheid dienen hier te worden aangegeven.
Om toestemming te krijgen om gevaarlijke stoffen te vervoeren, moeten voertuigen zijn uitgerust met speciale voorzieningen. Dit omvat een geel baken, wielchoke, zware brandstoftank, brandblussysteem en communicatiehulpmiddelen voor gevaren. Hiermee kunt u beveiligen, de kans op calamiteiten voorkomen en schade beperken in het geval dat er toch een calamiteit optreedt.
