Heel vaak vind je in de tracklijst van een muziekalbum of in de lijst met video's op YouTube het woord cover (of "coverversie" in het Russisch). Dit betekent dat je niet de originele compositie van de auteur bent tegengekomen, maar het arrangement dat door andere muzikanten is uitgevoerd.
Waar komen dekens vandaan?
Het is heel goed mogelijk om te verwijzen naar de coverartiesten van de fan van de "Kino" -groep, spelend in de vriendenkring "A Star Called Sun". In een minder brede zin kan een coverversie van een nummer, of gewoon een cover (van het Engelse cover - to cover), elke reproductie van de compositie van de auteur door andere muzikanten worden genoemd, in plaats van dat het werd opgenomen of uitgevoerd in het origineel versie. Als we onze toevlucht nemen tot een ander Englishisme, kan zo'n nummer een remake worden genoemd. Deze terminologie in het Russisch wordt gebruikt in de context van popcultuur en variétékunst in al zijn verschijningsvormen; voor volks- of klassieke muziek wordt meestal de aanduiding "arrangement" gebruikt. Ook worden composities die door de auteurs zelf zijn bewerkt en uitgevoerd, geen covers genoemd.
Veel muzikale groepen, vooral kleine, werken in de vorm van coverbands, waarvan het repertoire voornamelijk of uitsluitend bestaat uit liedjes die al bekend zijn bij het publiek. Kortom, dit is een van de twee manieren waarop een muzikant geld kan verdienen (de andere is om met talent je eigen muziek te schrijven) Covers kunnen ofwel nummers zijn die één op één worden gespeeld met de originele versie, of bijna onherkenbaar gearrangeerd zijn. In het eerste geval wordt in de regel het vermogen van de musici om "zoals in het origineel" te spelen gewaardeerd, evenals het charisma en het vermogen om een zaal te beginnen. In het tweede geval komt het meesterschap van de componist-arrangeur naar voren. Soms worden, ter ere van geëerde artiesten, hele albums uitgebracht met covers van liedjes, die tributes worden genoemd.
Beroemde covers en "coverartiesten"
Vaak zijn covers zo succesvol dat ze het nummer een "tweede wind" geven, of zelfs een volwaardige hit worden. Zo is de beroemde compositie California Dreaming, geschreven door The Mamas & Papas in 1965, bij het publiek grotendeels bekend, uitgevoerd door The Beach Boys (1986). En de beroemde I Will Always Love You uit de film "The Bodyguard" werd voor het eerst helemaal niet opgenomen door Whitney Houston, maar door de countryzanger Dolly Parton, die helemaal niet bekend is bij de Russische luisteraar. Hier is nog een korte lijst van hitcovers: Knocking on Heaven's Door (Bob Dylan / Guns'n'Roses), Turn the Page (Bob Seger / Metallica), Tainted Love (Edd Cobb / Marilyn Manson), Love Hurts (The Everly Brothers / Nazareth).
Sommige coverartiesten zijn zo meesterlijk dat ze verder gaan dan restaurantbands en populair worden zonder hun eigen nummers te hebben. De winnende optie is vaak de uitvoering van beroemde rock- en popcomposities in country-, swing- en andere muziekstijlen. Dat waren bijvoorbeeld de groepen Iron Horse (countryhits), The Lost Fingers (akoestische gypsyjazz), Richard Cheese (orkestrale swingarrangementen). Het binnenlandse podium staat ook vol met leningen, variërend van dezelfde VIA Singing Guitars of Merry Guys en eindigend met Philip Kirkorov, de premier of zelfs de blues Billy's Band, waarvan een van de albums volledig is gewijd aan het werk van Tom Waits.
