Kunstschaatsen is een moeilijk te coördineren schaatssport. Een atleet of een stel schaatst op het ijs en voert de voorgeschreven elementen uit op muziek. Bij paarschaatsen, dames- en herenenkelschaatsen is springen een van de verplichte onderdelen. Teenlus is een van de eenvoudigste sprongen in kunstschaatsen.
Bij kunstschaatsen zijn sprongen verdeeld in ribsprongen, waarbij de duw van de rand van het ondersteunende been komt, en getand, waarbij de schaatser afzet met de tand van het vrije been. De eerste groep omvat salchow, rittberger en axel, de tweede - teenlus, lutz en flip. Alle sprongen, behalve de as, worden uitgevoerd vanuit de achterwaartse beweging, met de rug.
Vachttechniek van schapenvacht
Teenlus is een van de eenvoudigste sprongen in kunstschaatsen. Gewoonlijk gaan schaatsers een schapenvachtjas aan van een wals drie of drie voorwaarts naar binnen. Meestal wordt een sprong ingevoerd vanuit een beweging in een rechte lijn. Een sprong wordt uitgevoerd vanaf de buitenrand van het ondersteunende (meestal rechter) been, afstoting wordt uitgevoerd door de tand van het vrije (meestal linker) been. De schaatser maakt een paar bochten in de lucht en landt dan weer op de buitenrand van het rechterbeen. Zo bevindt de schaatser zich weer in de startpositie.
Door de geschikte uitvoeringstechniek wordt de schapenvacht vaker dan andere sprongen als tweede sprong in cascades gebruikt. Als een enkele sprong in paarkunstschaatsen, wordt vaak een drievoudige teenlus gesprongen, en in een herenenkelspel - een viervoudige teenlus.
Geschiedenis
Voor het eerst op een wedstrijd werd de teenlus in 1920 uitgevoerd door de Amerikaanse kunstschaatser Bruce Mapes. Aan het begin van de jaren 30 van de twintigste eeuw sprongen skaters alle dubbele sprongen, behalve de axel, inclusief de dubbele teenlus.
De drievoudige teenlus werd voor het eerst uitgevoerd door kunstschaatser Thomas Litz tijdens het WK van 1964. Sinds het begin van de jaren 80 zijn pogingen begonnen om een schapenvachtjas in vier beurten uit te voeren. Bij de officiële kampioenschappen werd de viervoudige teenlus voor het eerst geprobeerd door Alexander Fadeev tijdens de Wereldkampioenschappen 1983. Voor het eerst werd in 1988 een viervoudige teenlus gecrediteerd aan de Canadese schaatser Kurt Browning, hoewel de sprong niet perfect werd uitgevoerd, met een drieling op de weg.
Bij het enkelschaatsen voor dames heeft de viervoudige teenlus zich nog aan niemand onderworpen. Een poging om een viervoudige teenlus te springen werd uitgevoerd door de Franse kunstschaatsster Surya Bonaly in 1991, maar de juryleden telden deze sprong niet, omdat ze van mening waren dat deze te laag was gerold. De Japanse Miki Ando trainde een viervoudige teenlus, maar voerde deze nooit uit in officiële wedstrijden.
De kosten van een schapenvacht jas volgens het nieuwe beoordelingssysteem
In het nieuwe beoordelingssysteem heeft elk element een specifieke waarde in punten. De kosten van een enkele schapenvachtjas zijn erg laag - slechts 0,4 punten. Een dubbele teenlus is 1, 3 punten waard. De basiskosten van een drievoudige teenlus zijn 4,1 punten. Viervoudige vacht van schapenvacht wordt geschat op 10, 3 punten.
