Met een verandering in hoogte kunnen significante veranderingen in temperatuur en druk worden waargenomen. Het reliëf van het gebied kan de vorming van het bergklimaat sterk beïnvloeden.
instructies:
Stap 1
Het is gebruikelijk om een onderscheid te maken tussen berg- en hoogbergklimaten. De eerste is typisch voor hoogten van minder dan 3000-4000 m, de tweede - voor hogere niveaus. Opgemerkt moet worden dat de klimatologische omstandigheden op hoge uitgestrekte plateaus aanzienlijk verschillen van de omstandigheden op berghellingen, in valleien of op individuele toppen. Natuurlijk verschillen ze ook van de klimatologische omstandigheden die kenmerkend zijn voor de vrije atmosfeer boven de vlaktes. Vochtigheid, atmosferische druk, neerslag en temperatuur veranderen vrij sterk met de hoogte.
Stap 2
Naarmate de hoogte toeneemt, nemen de luchtdichtheid en atmosferische druk af; bovendien neemt het gehalte aan stof en waterdamp in de lucht af, wat de transparantie voor zonnestraling aanzienlijk verhoogt, de intensiteit ervan neemt aanzienlijk toe in vergelijking met de vlaktes. Als gevolg hiervan lijkt de lucht blauwer en dichter en wordt het lichtniveau verhoogd. Gemiddeld daalt de atmosferische druk voor elke 12 meter stijging met 1 mm Hg, maar specifieke indicatoren zijn altijd afhankelijk van het terrein en de temperatuur. Hoe hoger de temperatuur, hoe langzamer de druk afneemt naarmate deze stijgt. Ongetrainde mensen beginnen al op een hoogte van 3000 m ongemak te ervaren door een lage bloeddruk.
Stap 3
De luchttemperatuur daalt ook met de hoogte in de troposfeer. Bovendien hangt het niet alleen af van de hoogte van het terrein, maar ook van de blootstelling van de hellingen - op de noordelijke hellingen, waar de instroom van straling niet zo groot is, is de temperatuur meestal merkbaar lager dan op de zuidelijke. Op grote hoogte (in alpiene klimaten) wordt de temperatuur beïnvloed door firnvelden en gletsjers. Dennenvelden zijn gebieden met speciale korrelige eeuwige sneeuw (of zelfs een overgangsfase tussen sneeuw en ijs) die zich boven de sneeuwgrens in de bergen vormt.
Stap 4
In het binnenland van bergketens kan in de winter stagnatie van gekoelde lucht optreden. Dit leidt vaak tot temperatuurinversies, d.w.z. de temperatuur stijgt met toenemende hoogte.
Stap 5
De hoeveelheid neerslag in de bergen tot een bepaald niveau neemt toe met de hoogte. Het hangt af van de blootstelling van de hellingen. De grootste hoeveelheid neerslag kan worden waargenomen op die hellingen die met de hoofdwinden worden geconfronteerd, deze hoeveelheid neemt bovendien toe als de heersende winden vochthoudende luchtmassa's dragen. Op lijwaartse hellingen is de toename van de neerslag naarmate deze stijgt niet zo merkbaar.
