Niet-gemaakte objecten en objecten van het universum behoren tot de natuurlijke wereld, die is onderverdeeld in levend en levenloos. Het vermogen om het ene natuurgebied van het andere te onderscheiden, wordt gevormd bij studenten uit de elementaire klassen. Dit wordt beschouwd als een van de moeilijkste onderwerpen in de natuurlijke historie.
De wereld om ons heen, niet door de mens geschapen, wordt de natuur genoemd. Ze is het belangrijkste object van de studie van de wetenschap. De meeste natuurwetenschappen houden zich bezig met de studie van objecten van levenloze natuur. Biologie bestudeert dieren in het wild (deze term in vertaling uit het Grieks betekent de wetenschap van het leven). Biologie is een heel complex van wetenschappen over de levende natuur (plantkunde, bacteriologie, zoölogie, antropologie).
Interesse in de studie van dieren in het wild ontstond in het primitieve tijdperk en werd geassocieerd met menselijke behoeften aan voedsel, medicijnen, kleding, huisvesting, enzovoort. Maar alleen in meer geavanceerde beschavingen waren mensen in staat om doelbewust levende organismen te bestuderen, te systematiseren en te beschrijven. Hoewel er volgens de gegevens van verschillende wetenschappers 2 tot 10 miljoen soorten levende organismen op aarde leven, zijn er tot nu toe minder dan 2 (ongeveer 1,9 miljoen) openlijk beschreven en beschreven.
De objecten van dieren in het wild omvatten dieren, planten, schimmels, bacteriën en virussen, evenals mensen. De natuur kan bestaan zonder de mens. Dit blijkt uit onbewoonde eilanden en astronomische objecten (zon, maan).
De wereld van levenloze natuur wordt gekenmerkt door stabiliteit en lage variabiliteit (als we het hebben over de schaal van het menselijk leven). Een mens wordt geboren, leeft en sterft, maar de bergen blijven hetzelfde als millennia geleden, en net als in de tijd van Aristoteles draaien de planeten nog steeds om de zon.
Levenloze natuur wordt de hele reeks objecten genoemd die zonder menselijke hulp zijn verschenen en bestaande uit een veld of substantie.
Dit zijn lucht, planeten, stenen, water, enz.
Levende organismen onderscheiden zich van niet-levende lichamen door een complexere structuur. Om vitale activiteit in stand te houden, ontvangen objecten van levende natuur energie van buitenaf en gebruiken ze in meer of mindere mate zonne-energie. Bovendien hebben ze het vermogen om actief te bewegen, weerstand te overwinnen en te reageren op hun omgeving. Als je bijvoorbeeld een dier duwt, zal het aanvallen of wegrennen, in tegenstelling tot een steen, die alleen passief beweegt. Alle levende wezens kunnen ademen, groeien, zich ontwikkelen, zich voortplanten en sterven. Hoewel verre van alle objecten van levende natuur, worden alle vermelde tekens duidelijk uitgedrukt. Planten bewegen bijvoorbeeld praktisch niet en het is moeilijk te zien hoe ze ademen met het blote oog. En veel dieren in gevangenschap verliezen hun vermogen om zich voort te planten. Maar niettemin hebben ze andere tekenen van vertegenwoordigers van de levende natuur.
