Lariks is de meest voorkomende boom, niet alleen in Rusland, maar over de hele wereld. Lariksbossen bezetten gigantische gebieden in Siberië en het Verre Oosten. De op één na meest voorkomende in het land is de berk, die zelfs buiten de poolcirkel groeit.
Lariks
Lariks behoort tot de klasse van naaldbomen en is onderverdeeld in verschillende soorten, verenigd door het geslacht "Lariks". Het meest voorkomende type van deze boom in Rusland is Siberische lariks, die groeit in het oosten en noordoosten van het Europese deel van het land, in Oost- en West-Siberië, van de toendra tot het Altai-gebergte. Het groeit voornamelijk in naaldbossen, bestaande uit andere naaldbomen - Siberische ceder, den, spar.
Soms worden alleen lariksbossen gevonden, waar geen andere soorten voorkomen.
Lariksbomen zijn zeer duurzaam, worden tot 600 jaar oud en zijn zeer goed bestand tegen omgevingsfactoren. Ze zijn niet bang voor vorst, dus groeien ze voornamelijk in de noordelijke delen van het land, ze zijn niet bang voor rook, gas en een scherp landklimaat. Deze bomen zijn goed bestand tegen de omstandigheden van grote industriële centra met veel schadelijke luchtemissies.
Sommige lariksbomen kunnen zelfs op permafrost groeien.
Siberische lariks is een krachtige, hoge en brede boom met donkere bast en grote kegels van wel vijf centimeter lang. Ook in Rusland is de Daurische lariks wijdverbreid - een beetje lager, slank, met lichte schors en kleine kegels. De Daurische soort groeit in gebieden ten oosten van de Yenisei.
Larikshout wordt gewaardeerd om zijn sterkte, duurzaamheid, gezondheidsvoordelen en zijn aromatische dennengeur. Het houdt goed warm, heeft antibacteriële en ontstekingsremmende eigenschappen. Ondanks het actieve kappen van bomen in Siberië, wordt lariks niet met uitsterven bedreigd - het is een van de meest voorkomende soorten leven op aarde.
Berk
Ondanks het feit dat de meest voorkomende boom in Rusland lariks is, blijft de berk, die ook grote gebieden beslaat, het symbool van het land. Berk groeit in bijna elke hoek van Rusland, soms groeit het op plaatsen waar geen andere bomen zijn. Dit geslacht is verdeeld in ongeveer honderd soorten, bijna allemaal groeien ze op het grondgebied van het land.
Slanke, fragiele en mooie berkenbomen zijn zeer winterhard, sommige soorten groeien in permafrostgebieden en zelfs ver buiten de poolcirkel. In de bergen vormen ze de laatste cirkel van bomen. Ze zijn volledig pretentieloos - ze zijn bestand tegen elke bodemsamenstelling, ze kunnen elk klimaat verdragen, ze zijn vaak schaduwtolerant, wat de prevalentie van deze bomen verklaart. Berken leven veel minder dan lariksen - tot 120 jaar, en slechts enkele soorten kunnen de leeftijd van 400 jaar bereiken.
