Het is gebruikelijk om de kunst van het schilderen van stoffen batik te noemen. Tijdens het werk gebruiken de ambachtslieden speciale reserveverbindingen en verwerken ze de stof met speciale kleurstoffen. Dingen die met de batiktechniek zijn geschilderd, vallen op door hun schoonheid en vertegenwoordigen vaak echte kunstwerken.
De geschiedenis van batik
Sinds onheuglijke tijden hebben mensen geleerd stoffen te schilderen en te decoreren, waardoor dit beroep een van de belangrijkste ambachten is. De eerste meesters van het verven en bedrukken van stoffen woonden in de gebieden van het moderne China en India. Wetenschappers hebben ontdekt dat natuurlijke kleurstoffen werden ontdekt en al duizenden jaren voor Christus werden gebruikt. Velen hebben gehoord van het Indonesische eiland Java. Deze plaats wordt terecht beschouwd als het wereldcentrum voor de oorsprong van batik. Het woord zelf verscheen daar. Letterlijk vertaald in het Russisch, impliceert het een tekenprocedure met hete was. Van de Javanen werd deze kunst overgenomen door de hindoes en Chinezen, de Egyptenaren en de inwoners van het oude Peru.
De meeste historici zijn het erover eens dat de oorsprong van batik moet worden toegeschreven aan de XIII-XIV eeuw. Het werd echter pas na enkele eeuwen wijdverbreid - tegen de 17e eeuw. Het was toen dat een speciaal instrument werd gemaakt, dat in het lokale dialect "chanting" werd genoemd. Het is ontworpen om patronen op het oppervlak van de stof aan te brengen met behulp van gesmolten was. Uiterlijk was de Chang-ting een kleine koperen container uitgerust met een bamboe of houten handvat, en had ook verschillende gebogen tuiten. Momenteel is het gebruik van deze tool naar de achtergrond vervaagd, aangezien de meest populaire in Java de stempelende "chap" is geworden.
Hoe is schilderen op stof?
Bij het ontwerpen van stoffen gebruiken ambachtslieden een reserve van verschillende mengsels. Ze bedekken die delen van de stof die ongeverfd blijven. De samenstelling van deze reserve kan een verscheidenheid aan componenten bevatten: planten- en houtharsen, paraffine, bijenwas. De reserve is ontworpen om de stof te verzadigen en betrouwbaar te beschermen tegen de effecten van verf.
Wanneer de stof is voorbereid, wordt deze in de verf gedompeld en na een tijdje wordt de bestaande reserve verwijderd. De witte tekening blijft op het doek staan, terwijl de rest van de achtergrond volledig overschilderd wordt.
Ondanks dat er recentelijk veel gestempeld wordt, worden stoffen vaak met de hand beschilderd. Er zijn verschillende manieren om met de hand te schilderen, en elk heeft zijn eigen kenmerken.
Wanneer de reserve de vorm heeft van een gesloten lus die op de stof is aangebracht en al erin zit, moet het product worden geverfd - dit is een koude batik. Tekeningen in deze techniek onderscheiden zich door duidelijke afbeeldingen en het aantal gebruikte verven is niet beperkt. Als de reserve zowel dient voor het tekenen van een contour als voor het bedekken van afzonderlijke delen van de stof, wordt zo'n schilderij hete batik genoemd. Bij vrij schilderen worden patronen met vrije streken aangebracht. Ten slotte veronderstelt de techniek van geknoopte batik niet langer het schilderen van de stof, maar het exclusieve verven ervan. Afzonderlijke delen van het materiaal kunnen in knopen worden vastgemaakt.
