In de oudheid werd een hymne een loflied voor de goden genoemd. Na verloop van tijd werden hymnes gebruikt om publieke figuren, heersers, revolutionaire liederen en nationale symbolen te prijzen. Dit is een van de artistieke vormen die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling van de literatuur in het algemeen.
instructies:
Stap 1
Ongeacht het onderwerp hebben alle hymnen gemeenschappelijke kenmerken. Ze worden gekenmerkt door een beroep op het verheerlijkte object, vergelijking en beschrijving van zijn verdiensten, vaak hyperbolische, metaforische beelden, opsomming van prestaties of wonderen.
Stap 2
Historisch gezien bloeide dit genre in een tijd waarin religie een dominante rol innam in het leven van de samenleving. Ook werden hymnen gecomponeerd in een tijdperk van economisch en daarna moreel verval, toen de belangstelling voor mystiek toenam.
Stap 3
Hymnen waren wijdverbreid in de literatuur van het oude Oosten. Het oudste literaire monument is de Rig Veda (Veda van hymnen) - een verzameling van meer dan duizend hymnen die oorspronkelijk alleen in mondelinge vorm bestonden en van generatie op generatie werden doorgegeven.
Stap 4
In Griekenland en Rome zijn religieuze hymnen niet zo belangrijk, maar toch bestaan ze in poëzie. Hymnen werden opgenomen in de inhoud van tragedies, en ze werden gedomineerd door de epische component. Om deze reden werden dergelijke werken soms uitsluitend fictief. Bovendien werden in Griekenland en Rome hymnen gecomponeerd ter gelegenheid van belangrijke feestdagen en de verdiensten van publieke figuren.
Stap 5
De bloei van de hymnevorm vond plaats in het tijdperk van het vroege christendom. Hymnen werden vooral actief gebruikt in Byzantium. Later, samen met het christendom, drong de hymne door in de Slavische cultuur.
Stap 6
Tijdens de Renaissance verschenen nieuwe motieven in hymnen. Lofliederen waren verzadigd met pantheïstische beelden. Door deel te nemen aan de hervormingsbewegingen maakten vertegenwoordigers van de stedelijke bourgeoisie katholieke hymnes opnieuw en creëerden op basis daarvan propagandawerken.
Stap 7
Vanwege het feit dat de hymnen werden gebruikt als een "strijdlied", verschenen nationale hymnen - plechtig, maar al bevrijd van religieuze inhoud. Ze konden revolutionaire sentimenten weerspiegelen ("Marseillaise") of, integendeel, dienen als voorbeeld van officiële hofpoëzie (God save the King). Naast dergelijke werken waren er ook parodie-vormen van hymnen, in een plechtige pathos-vorm met komische inhoud.
Stap 8
Samen met de vlag en het wapen is het volkslied een nationaal symbool. Het eerste algemeen bekende volkslied was God Save the King. Het werd echter niet officieel goedgekeurd. Desondanks werden op basis van zijn melodie de eerste volksliederen van vele staten gemaakt (inclusief de Russische "God Save the Tsar"). Nadat de volksliederen waren goedgekeurd door de overheid, kregen de meesten hun eigen, unieke melodie.
