De resonantietransformator heeft toepassingen gevonden voor het opsporen van lekken in vacuümsystemen en het ontsteken van gasontladingslampen. De belangrijkste toepassing van vandaag is cognitief en esthetisch. Dit komt door moeilijkheden bij de selectie van hoogspanningsvermogen, wanneer het wordt overgebracht naar een afstand van de transformator, omdat het apparaat uit resonantie gaat en de Q-factor van het secundaire circuit ook afneemt.
De resonantietransformator is gemaakt door de uitstekende wetenschapper Tesla. Dit apparaat is ontworpen om een elektrische stroom met een hoog potentieel en hoge frequentie te genereren. Het heeft een transformatieverhouding. Het is enkele tientallen keren groter dan de waarde van de verhouding van windingen van de secundaire wikkeling tot de primaire. De uitgangsspanning in zo'n apparaat kan oplopen tot meer dan een miljoen volt.
Ontwerp van resonantietransformator
Het ontwerp van de transformator is heel eenvoudig. Het bestaat uit kernloze spoelen (primair en secundair) en een afleider, die ook een onderbreker is. De primaire wikkeling heeft drie tot tien windingen. Deze wikkeling is gewikkeld met een dikke elektrische draad. De secundaire wikkeling werkt als een hoogspanningswikkeling. Het heeft een groot aantal windingen (tot enkele honderden) en is gewikkeld met een dunne elektrische draad. Het apparaat heeft condensatoren (voor het opslaan van lading). Om een resonantietransformator met verbeterd uitgangsvermogen te creëren, worden ringkernspoelen gebruikt. Ontwerpen worden gemaakt met een primaire spoel met een platte vorm, cilindrisch of conisch, horizontaal of verticaal. Er zit geen ferromagnetische kern in een dergelijk product. De condensator met de primaire spoel vormt een oscillerend circuit. Er wordt een niet-lineaire component gebruikt - een afleider, die bestaat uit twee elektroden met een opening. Een secundaire spoel met een torus (in plaats van een condensator) vormt ook een lus. Het bestaan van onderling verbonden oscillerende circuits vormt de basis van de werking van een resonantietransformator.
Het werkingsprincipe van de resonantietransformator:
Zoals hierboven vermeld, bestaat de transformator uit een primaire en een secundaire wikkeling. Wanneer een wisselspanning op de primaire wikkeling wordt aangelegd, wordt een magnetisch veld gegenereerd. Energie (met behulp van dit veld) van de primaire wikkeling wordt overgebracht naar de secundaire, die (met behulp van zijn eigen parasitaire capaciteit) een oscillerend circuit vormt dat de eraan gegeven energie accumuleert. Gedurende enige tijd wordt de energie in het oscillerende circuit opgeslagen in de vorm van spanning. Hoe meer energie het circuit binnenkomt, hoe meer spanning er wordt verkregen. De transformator heeft verschillende hoofdkenmerken: de koppelingscoëfficiënt van de primaire en secundaire wikkelingen, de resonantiefrequentie en de kwaliteitsfactor van het secundaire circuit. Op basis van de bovengenoemde inrichting zijn inrichtingen als resonantiegeneratoren ontwikkeld.
