Het woord "flash mob" komt van het Engelse flash - "flash" en mob - "crowd", en duidt een massale actie aan, die van tevoren is gepland, een groot aantal mensen omvat die elkaar niet kennen en een reactie van verbazing veroorzaakt onder de toevallige toeschouwers.
In de jaren zestig van de twintigste eeuw suggereerde de beroemde Amerikaanse radiopresentator Jean Shepherd ooit dat zijn luisteraars op een bepaalde dag en uur in hetzelfde gebouw zouden samenkomen. Tientallen onbekende mensen zaten ineengedoken in de lobby zonder een specifiek doel, ze riepen geen slogans, eisten niets. Zo vond de eerste flashmob in de wereldgeschiedenis plaats.
Het duurde tientallen jaren en de ontwikkeling van elektronische communicatie om van flashmobs een populaire actie te maken. In het begin maakte een menigte mensen van verschillende leeftijden in New York de verkopers van de Macy's-winkel bijna gek en eisten ze dat ze hen met regelmatige tussenpozen een "tapijt van liefde" zouden verkopen. Toen onderscheidde Tokyo zich: honderden voorbijgangers in de kostuums van het hoofdpersonage van "The Matrix" verschenen 's nachts op straat. Naast de internationale beweging van mobers, zoals de aanhangers van de flashmob worden genoemd, trad Europa toe: Rome, Berlijn, Londen. En dan - Australië en ten slotte Rusland.
Een van de eerste Russische flitsmeutes vond in 2003 plaats in St. Petersburg. Op het treinstation van Moskovsky verzamelde zich een groep mensen met borden waarop stond: Tatiana Lavrukhina. Vereniging van Anonieme Alcoholisten. Na volop genoten te hebben van de reactie van anderen, gingen de mobers verder met hun zaken.
Zoals elke beweging had de flashmob bijna onmiddellijk een soort set regels waar alle deelnemers zich aan moesten houden. Trouwens, iedereen kan mober worden, als er een verlangen is. Het belangrijkste is om van de actie geen politiek platform te maken en geen andere woorden te uiten dan die in het script zijn vastgelegd, en ook niet te lachen. Nou, en heb een ID bij je voor het geval dat.
Het belangrijkste doel van de flashmob is om de emoties van het publiek op te roepen, om toevallige toeschouwers te verrassen. Hierdoor zijn bijna alle maffiascenario's gebaseerd op absurditeit. Deelnemers moeten bijvoorbeeld naar een boekwinkel gaan en om de beurt de verkopers om een niet-bestaande roman vragen. Of schilder een koor van robots die geen batterijen meer hebben. In de regel wordt de volgorde van acties op de flashmob per e-mail naar de deelnemers gestuurd (u kunt deelname aanvragen op een gespecialiseerde website of forum gewijd aan de flashmob in uw stad).
De laatste tijd winnen dance-flashmobs aan populariteit. Dus, na de dood van de koning van de popmuziek Michael Jackson over de hele wereld, voerden fans massale dansen op straat op, waarbij ze de bewegingen van hun idool imiteerden.
