Het is moeilijk om een ernstiger belediging voor een ontwikkeld persoon voor te stellen dan een 'rotte intellectueel', omdat deze uitdrukking twijfel doet rijzen over het concept zelf van intelligentie.
"Verrotte intellectuelen" worden meestal intellectuelen genoemd die geen duidelijke politieke positie hebben. Dit veroorzaakt vooral verontwaardiging op de keerpunten in de geschiedenis, wanneer het erg moeilijk, zo niet onmogelijk is om weg te blijven van politieke confrontaties.
"Rotten Intellectuelen" en V. I. Lenin
De uitdrukking "rotte intellectueel" wordt traditioneel geassocieerd met de bolsjewieken, het wordt persoonlijk toegeschreven aan VI Lenin.
De negatieve houding van de bolsjewieken tegenover de intelligentsia is bekend en wekt geen verbazing. De meeste boeren en proletariërs hadden zelfs geen toegang tot lager onderwijs, laat staan tot universiteiten. Bijgevolg waren de intellectuelen vertegenwoordigers van de adel en de bourgeoisie - klassen die vijandig stonden tegenover het proletariaat, waarvan de dictatuur de bolsjewistische partij volgde.
Lenin bekritiseerde ook de intelligentsia - natuurlijk niet alle, maar alleen die van haar vertegenwoordigers die blijk gaven van aanhankelijkheid aan de idealen van het tsarisme en de bourgeoisie. Lenin noemde zulke intellectuelen 'kapitaalmagneten' en weigerde hen te erkennen als 'het brein van de natie'.
Maar hoe hard de leider van het wereldproletariaat intellectuelen ook bekritiseert, de uitdrukking "rotte intelligentsia" komt in geen van zijn boeken of artikelen voor.
De echte schepper van de fraseologische eenheid
Het gezegde "rotte intelligentsia" behoort toe aan een persoon van wie je zoiets het minst zou verwachten - de Russische keizer Alexander III.
De toetreding van deze tsaar tot de troon werd overschaduwd door tragische omstandigheden: Alexander II - zijn vader en voorganger op de troon - werd gedood door de Narodnaya Volya-revolutionairen. Vertegenwoordigers van de Russische intelligentsia van de liberale overtuiging bleven niet onverschillig voor deze gebeurtenis. Nee, ze steunden de terroristen niet, beschouwden hun acties niet als een zegen voor het land en riepen desalniettemin de keizer op om de Narodnaya Volya gratie te verlenen. Volgens liberalen kan de executie van koningsmoorden alleen maar leiden tot een golf van vergeldingsgeweld van hun medewerkers, en het keizerlijke gebaar van goede wil zal bijdragen aan verzoening.
Alexander III begreep perfect hoe ver van de realiteit een dergelijke redenering was, en het zou niet gemakkelijk voor hem zijn om de moordenaars van zijn vader te vergeven. Het bruidsmeisje A. Tyutcheva vertelt in haar boek "Aan het hof van twee keizers" over de irritatie van de tsaar veroorzaakt door krantenartikelen met een dergelijke inhoud. Op een keer gooide de koning, nadat hij een ander artikel had gelezen, woedend de krant opzij en riep uit: "Verrotte intelligentsia!"
De bolsjewieken waren niet de makers van deze uitdrukking, ze pikten alleen de uitspraak van de tsaar op, die onverwacht in overeenstemming bleek te zijn met hun eigen ideologie.
In de afgelopen jaren heeft de uitdrukking "rotte intelligentsia" een andere betekenis gekregen. In politieke discussies die zich ontvouwen op blogs en sociale netwerken, wordt deze verre van eretitel "toegekend" aan kunstenaars, schrijvers en journalisten die blijk geven van aanhankelijkheid aan westerse waarden en pleiten voor een alliantie van Rusland met de Verenigde Staten en Europa.
