Feijoa komt uit de subtropische gebieden van Zuid-Amerika. Het groeit in Paraguay, Uruguay, Noord-Argentinië en Zuid-Brazilië. Thuis groeit het in de bossen in de vorm van kreupelhout. Dit is een typische bewoner van de subtropen, dus alle pogingen om het in een tropisch klimaat te laten groeien, zijn mislukt.
Feijoa opening
Feijoa is een unieke fruit- en sierplant. Het werd anderhalve eeuw geleden voor het eerst ontdekt door de Duitse natuuronderzoeker Friedrich Zello. De specifieke naam - Akka Sellova - de plant ontvangen door de achternaam van de ontdekker, en de generieke naam - feijoa, ter ere van de directeur van het Museum of Natural History in Brazilië, wiens naam Juan Feijo was.
Feijoa verscheen voor het eerst in Frankrijk in 1890. En de triomftocht van de plant over de hele wereld begon. 1900 - Jalta en Sukhumi. 1901 - Californië. 1913 - Italië en andere mediterrane landen. Toen werd feijoa ontvangen door Georgië, Azerbeidzjan, de Krim en het Krasnodar-gebied. Interessant is dat deze subtropische plant, die categorisch weigert te groeien en vrucht te dragen in de tropen, zich perfect heeft aangepast aan de groeiomstandigheden op de Krim, waar hij zelfs vorst tot -11 ° verdraagt. In veel landen wordt feijoa met succes gekweekt en draagt ze perfect vruchten als kamerplant.
Beschrijving van de plant
Het geslacht feijoa behoort tot de familie Myrtle. Er zijn slechts drie soorten in het geslacht, waarvan er slechts één gedomesticeerd is. De plant is een groenblijvende struik, niet meer dan drie meter hoog, met grijsgele takken en harde behaarde bladeren. De bladeren zijn groen van boven en zilvergrijs van onder. Ze hebben een sterke karakteristieke geur. Feijoa bloeit heel mooi met karmozijnrode bloemen aan de basis, met grote witroze bloemblaadjes.
De belangrijkste waarde van de feijoa-plant is de vrucht. Deze bes is groen met een lichte roodachtige tint. De vorm is ovaal of langwerpig. Doorsnede 4-6 centimeter. Lengte - tot 10 centimeter (afhankelijk van de variëteit). Eén feijoa-vrucht weegt 30 tot 50 g.
Feijoa-waarde
Zelfs als ze rijp zijn, zien deze vruchten er helemaal niet smakelijk uit. Ze blijven groen (zelden rood of bruin) en onopvallend, vergelijkbaar met onrijpe pruimen met een kort plukje. Maar binnenin de feijoa is er een verrassing - een dichte, sappige, aangenaam zure pulp met een geweldig aroma en tegelijkertijd de smaak van aardbeien, banaan en ananas. Er zijn daar ook zaden, maar ze zijn slecht voelbaar en ze interfereren niet met het genieten van de voortreffelijke smaak.
Het vruchtvlees van feijoa bevat veel vitamine C, en hoe rijper het fruit, hoe meer het is. Ook bevatten de vruchten sucrose, vijf aminozuren, vezels, pectines en eiwitstoffen. De vruchten zijn vrij zuur. En ze hebben de meest waardevolle eigenschap - om oplosbare jodiumverbindingen te accumuleren, die perfect door het lichaam worden opgenomen. In dit opzicht zijn alle andere vruchten en bessen, zelfs kaki, verre van feijoa.
