Filosofie wordt vaak gezien als een abstracte wetenschap, volledig gescheiden van de werkelijkheid. Niet de minste rol in deze beoordeling werd gespeeld door verschillende vormen van filosofisch idealisme, die nog steeds gewicht hebben in de wetenschappelijke gemeenschap. In de eeuwenoude geschiedenis van de ontwikkeling van de wetenschap zijn er veel idealistische concepten van de wereldorde gecreëerd, maar ze kunnen allemaal worden toegeschreven aan twee hoofdrichtingen.
instructies:
Stap 1
Het concept van "idealisme" dient als een algemene aanduiding voor een aantal leringen die sinds de oudheid in de filosofie bestaan. Deze term verbergt het idee dat geest, bewustzijn en denken primair zijn in relatie tot natuurlijke objecten en materie in het algemeen. In die zin heeft het idealisme zich altijd verzet tegen materialistische concepten van de wereldorde, die op tegenovergestelde posities stonden.
Stap 2
Filosofisch idealisme is nooit een enkele trend geweest. In dit kamp zijn er nog twee fundamentele stromingen, respectievelijk objectief en subjectief idealisme genoemd. De eerste vorm van idealisme erkent de aanwezigheid van een allesdoordringend immaterieel principe dat onafhankelijk van het menselijk bewustzijn bestaat. De tweede vorm wordt gekenmerkt door de bewering dat de objectieve werkelijkheid alleen bestaat binnen het kader van het individuele bewustzijn.
Stap 3
Historisch gezien werd objectief idealisme voorafgegaan door religieuze beelden die wijdverbreid waren in de oude cultuur van verschillende volkeren. Maar deze richting kreeg zijn volledige vorm pas in de werken van de oude Griekse filosoof Plato. In latere tijden werden Leibniz en Hegel de meest consistente exponenten van dergelijke idealistische opvattingen. Het subjectieve idealisme werd iets later gevormd dan het objectieve. Zijn voorzieningen werden weerspiegeld in de werken van de Engelse filosofen Berkeley en Hume.
Stap 4
In de geschiedenis van de filosofie zijn verschillende varianten van de twee aangegeven trends in het idealisme bekend. Denkers interpreteerden de bepalingen met betrekking tot het origineel op verschillende manieren. Sommigen begrepen door hem een soort 'wereldgeest' of 'wereldwil'. Anderen geloofden dat het universum gebaseerd is op een enkele en ondeelbare abstracte substantie of een onbegrijpelijk logisch principe. Een van de extreme vormen van subjectief idealisme is het solipsisme, dat stelt dat alleen het individuele bewustzijn als de enige realiteit kan worden beschouwd.
Stap 5
De beschreven basisvormen van idealisme hebben gemeenschappelijke wortels. Deze omvatten de animatie van alle levende wezens, die sinds onheuglijke tijden kenmerkend is voor de mens. Een andere bron van idealistische opvattingen ligt in de aard van het denken, dat in een bepaald ontwikkelingsstadium het vermogen verwerft om abstracties te creëren die geen overeenkomstige analogen hebben in de materiële wereld.
Stap 6
Met elkaar concurrerend vergeten vertegenwoordigers van objectief en subjectief idealisme verschillen wanneer het nodig is om materialistische concepten af te wijzen. Om idealistische opvattingen te bevestigen, gebruiken hun aanhangers niet alleen actief het hele arsenaal aan bewijs- en overtuigingsmethoden die in de filosofie en logica zijn verzameld. Ook worden de gegevens van de fundamentele wetenschap gebruikt, waarvan sommige bepalingen nog niet vanuit het standpunt van het materialisme kunnen worden onderbouwd.
